Dagboek : Man, man, man, wat een miserie ...
Ook deze week presenteer ik u op vrijdag een aflevering van Mijn Dagboek uit Boer & Tuinder over een slechte zondag. Daarna zal uw nederige literaire dienaar een weekje afwezig zijn wegens omstandigheden maar niet buiten mijn wil, dus u zal even op de honger blijven zitten. Tip : Misschien eens alles herlezen ?
Man man man, wat een miserie (gepubliceerd april 2005)Dit is een verhaal dat niet geschikt is voor gevoelige lezers. En ook niet voor ambtenaren van de Mestbank, Sanitel of de Premies.
Het was een zondag zoals alle andere. Zou je denken. Maar toch hing er iets in de lucht. Zoiets als van die dagen dat je misschien beter niet zou opstaan. Nochtans, de boer deed die morgen zijn gewone werk, ’s middags was er friet met lekkere biefstuk van een zelfgekweekte vaars. Maar tijdens het eten was het merkwaardig stil. Terwijl vrouw en kinderen de afwas deden las hij nog een beetje in zijn favoriete landbouwweekblad, maar zijn gedachten waren er duidelijk niet bij. De kinderen dropen één voor één af. De boer zuchtte en zuchtte, het leek onvermijdelijk, tot plots zijn vrouw ingreep en vroeg “zullen wij er nu maar aan beginnen ?”
Zonder op antwoord te wachten legde zij een bruine envelop op tafel.
De Mestbankaangifte.
Er was geen ontkomen aan. Eerst de perceelsregistratie nazien, zouden ze nog iets veranderd hebben aan de bemestingshoeveelheid, of ligt er nu alweer een beetje meer in natuur. Alles optellen, de verhoogde bemesting voor een tweede teelt niet vergeten. Dan de dierregistratie. Verdorie, nu dat het sinds Nieuwjaar zo druk was op de boerderij met al die kalvingen zijn de laatste maanden nog niet ingevuld. Best dat ze nog niet op kontrole gekomen zijn van de Mestbank of dat zou weer minstens 500 € kosten tegen dat ze hun stylo uithalen. Ja, dan zullen we in Sanitel even moeten terugtellen zeker. Maar allé, waar ligt die inventaris nu, ik weet zeker dat ik hem sedert de laatste controle weggestoken heb, want ik had er toen ook een hele zondag werk aan. Ha, hier in de envelop tussen de oude papieren die je 5 jaar moet bewaren voor ik weet niet wie zijne heiligheid. En nu tellen. Die vaars Roza, was die 31 januari al gekalfd of niet, is ze dan in de categorie van 1 tot 2 jaar, is ze een melkkoe of een ander rund. ’t Is toch bijlange niet zo gemakkelijk als ze dat in de uitleg kunnen doen uitschijnen.
Goed, we hebben nu de dieren, elk in hun rubriek, dus nu hebben we al hetgeen geproduceerd is. Even rekenen : productie min afzet op eigen grond is … oei, nog teveel over. Maar ja, natuurlijk, er is ook nog mest afgezet met goedgekeurde burenregeling, maar waar zijn die papieren? Ik heb er hier enkele in de map. Zouden er nog in het bakje van de traktor liggen? Even naar buiten gaan kijken, ja gelukkig, ik denk dat ik ze nu allemaal heb.
Die schone zondagnamiddag schuift voorbij, een slok koffie tussenin zorgt ervoor dat de tas omvalt, natuurlijk recht naar die officiële papieren. Miljaarde.
Nu moeten ze nog weten wat er in stock zat. Dus weer naar buiten, de meetstok door de rooster, de hoeveelheid van nu min de hoeveelheid begin stalseizoen en terugrekenen naar 1 januari. ’t Is nie moeilijk, ’t is gemakkelijk. Maar ’t vraagt een beetje tijd. Ze vragen nu ook nog hoeveel kunstmest er gestrooid is. Vrouwe, kijk eens in de grote factuurboek en neemt eens van alles een kopietje. Is er overschot aan mest verwerkt geweest? Natuurlijk niet, niemand wil koeienstront om te scheiden of te drogen, daar zitten veel te veel vezels in.
Het melken en voederen brengt wat rust, maar die is van korte duur, want voor de wateraangifte vragen ze nu nog hoeveel water verbruikt werd, dus weer naar buiten om op de verzegelde teller te gaan kijken, en opnieuw even zoeken naar de factuur van de watermaatschappij. En dat allemaal om ons twee keer te doen betalen, zowel voor het oppompen als voor het lozen. Er steekt ook nog een brief bij voor een enquête over de mestopslag. Hup, de vuilbak in, ze moeten maar geen twee keer hetzelfde vragen.
Alles is nu ingevuld in het klad, maar toch knaagt er nog iets. Er zou eens iets moeten verkeerd ingevuld zijn. Ze kunnen daar meteen een fikse boete voor opleggen van 1 € per kilo. Of ze kunnen later misschien verkeerde gegevens gebruiken bij het toekennen van vergunningen.
Dus toch beter morgen nog eens met alle papieren naar de boekhoudster gaan. Dat zal wel weer een pak geld kosten, maar ’t zal dan toch zeker juist zijn. Bij de Mestbank moet je niet zijn, want ”wij hebben daarvoor geen tijd, je moet maar de toelichting lezen”.
En met deze laatste beslissing blijkt de droeve bui die heel de middag en avond bleef hangen plots over te waaien en word de moderne administratieve slaaf weer een echte boer die vlug nog eens naar zijn koeien gaat kijken voor het slapengaan. Ondertussen ruimt de boerin de papieren op en wacht op de boer want straks, misschien....
Dit is natuurlijk een volledig verzonnen verhaal.
Of toch niet ?
De Baliehof-film, eindelijk.
Ik had u vroeger al bericht over de film van Het Baliehof, waarin amateur-cineast Jacques Verniest de volledige werking van ons bedrijf met het gras, de koeien, de verse zuivel, de kaas en de verkoop op de markt op een mooie manier verwerkt heeft.
Na een plaats in de eerste vier binnen zijn club, heeft hij op de Provinciale wedstrijd ook een mooie plaats behaald, weerom bij de eerste vier.
Zover had hij het nog niet eerder gebracht, en het gevolg is nu dat hij in oktober mag deelnemen met zijn film aan de Nationale wedstrijd voor amateurs in Kortrijk.
Ik had hem vroeger gevraagd of ik zijn film op het Internet mocht plaatsen, hij was eerst een beetje terughoudend omdat een film die meedoet aan de wedstrijd "niet eerder in het publiek mag vertoond zijn". En het Internet behoort ook tot "in het publiek", en hij had natuurlijk zo niet graag zijn deelname verloren zien gaan.
Maar na bestuderen van de reglementen is men er toch uitgekomen dat het toch mag, en ik heb de film ge-upload naar het Internet via Google-Video, dat duurde meer dan tien uur, maar hier is ie dan :
De Baliehof-film.
Het geluid is misschien een beetje magertjes, maar in de originele film is nog mooie achtergrondmuziek opgenomen, maar ik heb geen zin om honderden euro's aan Sabam te betalen, dus hebben we dat spoor van de film gewist.Veel kijkgenot.
Reizen met de trein en vergaderen in Brussel.
De vergadering in Brussel is reuzegoed meegevallen.
Ik had er nogal schrik van omdat het een nationale vergadering was, ik vreesde voor een "hanen"gevecht tussen Vlamen en Walen, tussen de verschillende boerenorganisaties, tussen boeren en microbiologen.
Niks van dit alles, we zijn heel de namiddag biezonder constructief bezig geweest om allen aan hetzelfde zeel te trekken om de wetgeving rond hygiëne bij hoeveproducten op een verstaanbare en aanvaardbare wijze te vertalen in boerentaal.
Ik ging dus met de trein, en dat is om Brussel te bereiken echt een aanrader.
Ik ben iets later vertrokken dan gepland, 11.57 uit Brugge, iets voor 13.00 aangekomene in Brussel Centraal, dan wel een beetje gezocht naar de juiste uitgang, verschillende keren gevraagd naar de Koloniënstraat, maar dat kent daar niemand, maar als je vraagt naar de "rue des Colonies", dan blijk je erin te staan, dan even wandelen (5 min.) tot aan het gebouw van de VLAM en de vergadering kon beginnen. En bij het terugkeren net zo, ik stond nog maar op het perron of de trein was daar al en ik vertrok naar Brugge.
In de trein wel een halfuur uitgestelde telefoons gedaan, en onze zaak voor het aanmaken van logo en etiketten voor de kaas helemaal kunnen afronden.
Ik hoorde dat er op de Belgische autostrades vandaag omwille van dat tankwagen-ongeval wel 300 km file stond.
Aan mij niet besteed !
Morgen moet ik naar een belangrijke vergadering over de autocontrolegids hoevezuivel in Brussel.
Ik moet daar om 13.30 in de gebouwen van de VLAM zijn op het Leuvenseplein. Ik ga met de trein vanuit Brugge (vertrek 11.30 u).
De trein is altijd een beetje reizen, deze keer zie ik er toch tegenop, maar het is wel een belangrijke vergadering die een rol kan spelen over de controle op hoevezuivelproducenten in de toekomst.
Voor één keer dat wij beslissingsrecht hebben over controles op ons bedrijf ...
Het zonnetje schijnt zo heerlijk schoon, ...
Uitnodiging excursie over zonne-energie voor landbouwers.
Op woensdag 5 april organiseert
Proclam een studiereis naar enkele projecten met zonne-energie. Er worden 2 verschillende systemen besproken : nl de zonneboilers (warm water met de zon) en fotovoltaïsche zonne-energie (electriciteit uit de zon).
De reis gaat naar Luxemburg met bezoek aan een 5-tal projecten in de landbouw. Opstapplaatsen in Roeselare (05.45) en Kortrijk.
Meer info :
Kelly Mermuys van Proclam (Provinciaal Centrum voor Landbouw en Milieu)
Test Aankoop ging de boer op en kocht hoeveproducten.
"Bewaartemperatuur hoeveproducten kan beter"De verkoop van fruit, groenten, vlees, eieren of zuivelproducten op de hoeve zit in de lift.
Enquêteurs van Test-Aankoop gingen de boer op en kochten in 32 hoeves zelfgekweekte producten.
De resultaten van de test zijn globaal genomen positief, maar volgens de consumentenorganisatie is in bepaalde verkooppunten de hygiëne ondermaats en laten de bewaartemperaturen te wensen over.
Meer » Bron : VILT en ook de nieuwsberichten op VRT radio
Vraagje : Wie bezorgt mij een kopie van de enquête in Test aankoop ?
'k Heb mijn wagen, volgeladen, ...
Vanmorgen ben ik deze traktor en kipper tegengekomen langs de Legeweg te Varsenare (Jabbeke).
Een klein beetje overladen denk ik.
Eén voordeel, hij stond netjes aan de kant van de weg.
Dit vroeg om een foto.
Wie de laatste berichten van deze weblog wil zien klikt best op deze link van Boerenblog.
Een bundeltje proza als verrassing.
Vrijdag heb ik mijn Dagboek gepubliceerd over de hoeveelheid kontroles waarmee wij kunnen geconfronteerd worden.
Vandaag had de melkvoerder van Campina een bundel op de melktank achtergelaten met daarin het 77 pagina's tellende nieuwe lastenboek voor IKM, dit is de vrijwillige deelname aan Integrale Kwaliteitszorg Melk die ons bedrijf op onze vraag om de 2 jaar volledig komt doorlichten.
Ik lees voor u de eerste zin van deze bundel die een aantal wijzigingen voorstelt:
"Maak u geen zorgen, het gaat hier over een evolutie en geen revolutie ..."
77 bladzijden.
Daar zat ik nu net op te wachten.
Opendeurdag bij Wheelservice Maertens te Zerkegem.
Yannick Maertens is specialist in alluminium velgen, brede banden, verlaagde ophanging, ombouw naar omhoog draaiende portieren, uitlijnen, uitbalanceren en allerlei tuning-advies.
Dit weekend is er een grandioze Opendeurdag.
Demo's, prijzenacties, een drankje en een kans op een waardevolle prijs.
Tijdens de opendeurdagen op za 25 & zon 26 maart 2006 maakt u kans om uw banden GRATIS te winnen bij aankoop van een set velgen + banden.
Wereldberoemd. (2) Baliehof goes International.
Binnen de Vlaamse provincies bestaat een netwerk van ondersteuning van het plattelandsbeleid en van de verbreding van de landbouw. Dit netwerk is eigenlijk Europees, en werkt onder de naam Leader+ . Blijkbaar zijn in alle Europese regio's van dergelijke netwerken aktief.
Omdat men binnen het Europese beleid ervan overtuigd is dat iedereen van elkaar kan leren bestaat er een overkoepelende publicatie die uitgegeven wordt met en oplage van 35.280 exemplaren, en vertaald in de
19 officiële talen van de Europese Unie.
En wie staat op de cover van de uitgave 3 van 2005 ?
Jawel, Krista, onze kaasboerin van Zerkegem terwijl zij de kaas aan het keren is.
De foto is genomen verleden jaar tijdens een hoevebezoek van een vertegenwoordiger van de Europese administratie die belast was met de opvolging van Leader+ in Vlaanderen.
De foto staat dus op de cover van alle exemplaren van deze publicatie die binnen Europa verdeeld zijn.
Straks kunnen we nergens meer ons gezicht tonen zonder herkend te worden.
U kan de volledige publicatie hier nakijken (ja, in het Nederlands).
Dagboek : Draag elke dag een propere onderbroek.
Normaal breng ik u hier een oude bijdrage van de Dagboeken in Boer & Tuinder, vandaag kan u een bijzonder actuele bijdrage lezen, vers van de pen en in primeur.
De titel is een beetje suggestief en nodigt uit tot lezen (hoop ik toch).
Voor wie van de boerenstiel is zal deze hiernavolgende opsomming toch wel zeer bekend overkomen, voor wie landbouw van in de zijlijn bekijkt komt misschien nogal vlug de neiging naar boven om niet alle items te lezen die in ons dagelijkse leven belangrijk zijn.
Mag ik u vragen om dit toch wél te doen. Meer zelfs, om ieder item aandachtig te lezen, even te laten bezinken en zelfs een voorstelling te maken wat dit zou kunnen betekenen. De meeste items zullen u misschien vreemd overkomen, u mag zich indenken dat dit voor ons ook zo was toen wij er voor het eerst mee geconfronteerd werden. Met de jaren went alles wel een beetje, maar het is toch altijd inleven, aanpassen ... en hopen dat je het goed doet.
Aan dit Dagboek heb ik al het meeste werk gehad van alle Dagboeken, omdat er enig opzoekingswerk aan gepaard is gegaan. Ik hoop dat u dit kan appreciëren.
Draag elke dag een propere onderbroek “Knoop je jas dicht, doe een das om, was eerst je handen.”
“Kam je haren, recht je schouders, denk aan je tanden.”
“Blijf niet hangen, recht naar huis toe, spreek met twee woorden.”
“Stel je netjes voor, eet zoals het hoort en zeg U {u u u...}.”
De titel bovenaan, die komt van een kinderboek.
Hierboven staat een strofe van een song van de Nederlandse groep Doe Maar. Beiden hebben het over de betutteling van mensen die het zogezegd goed met je voorhebben, maar die dat afdwingen door het opstellen en doen naleven van allerlei regeltjes.
Verwonderd dat dit hier in het Dagboek staat?
Welnee toch, als boer worden wij elke dag hiermee geconfronteerd:
Het bijhouden van het Sanitel register met correcte paspoorten tot drie jaar na datum, onmiddellijk plaatsen van twee nieuwe identieke oormerken, afwezigheid van dieren zonder oormerken, op tijd aan-en afmelden van dieren, afwezigheid van niet toegelaten stoffen ook niet over vervaldatum, bijhouden van een medicijnregister,delvotestuitslagen, verschaffingsdocumenten en voorschriften van de veearts (getekend en genummerd), plakkertjes van de veearts op papieren en op flessen, niet meer medicijnen in voorraad dan voor de behandeling voorzien, vervoer met een goedgekeurde dierenwagen met een dieren- en reinigingsregister, melden van dieren op een verre weide, melden van vreemde ziekten aan het labo, bijhouden van de vervoersdocumenten van voeders en reinigingsmiddelen en gewasbeschermingsmiddelen, invullen van teeltfiches met alle bewerkingen, driejaarlijks keuringsrapport van de sproeier, correct sproeilokaal, bijhouden VLIF-boekhouding, meitelling, voldoende mestopslag voor zes maanden, mestvaalt met drie muren en met een degelijke sapafvoer, bijhouden van het dierenregister de derde dag van de maand, correcte mestbalans met eigen afzet en burenregeling en mestverwerking, correcte aanvraag van verhoogde bemesting, teller op elke waterpomp, voldoen aan de uitrijregeling ook in kwetsbare gebieden, emissiearme aanwending, verbod op toediening op de akkerrand, staalname van gronden, niet overschrijden van stikstofgehalte in de bodem, naleven van één van 35 mogelijke beheersovereenkomsten, behoud van kleine landschapselementen en reliëf, controle aantal dieren op de weide en van hun eigenaar, maaidatum, afvoer van maaisel of juist niet, MTR aanvraag met correcte inkleuring van de fotoplannen en correcte oppervlakte, controle van het juiste gewas, correcte braaklegging, behoud van blijvend grasland met overnames en wijzigingen of omzettingen, erosiebeperkende maatregelen, aanwezigheid van vergunningen voor milieu en bouw en oppompen en lozen van water en nog vele mogelijke items, olielekbak en ingekuipte mazouttanks en betonnen verharding rond het verdeelpunt, uitzaai van groenbedekkers, uitvoeren van mechanische onkruidbestrijding, aanwezigheid van gras-klaver, correcte uitvoering van perceelsrandbeheer, van weidevogelbeheer, van eiwithoudende gewassen, naleven van de melkquotaregeling en voorlegging van IKM-certificaten, voldoen aan de grondgebondenheid, voor thuisverwerkers het bijhouden van de geproduceerde-, de verkochte- de vernietigde hoeveelheden en de stock, facturatie van de verkoop en registratie van weggeschonken hoeveelheden, voorleggen van de melkkontrolegegevens, bijhouden van productiefiches met kritische controlepunten en temperatuursregistratie, traceerbaarheid van productie step up en down, goedgekeurde reinigings- en ontsmettingsmiddelen, niet vangen van bedreigde diersoorten.
Voor mijn bedrijf alleen al kom ik dus aan
vijfentachtig, en voor elk van deze kan een controleur onverwacht voor uren bij je langs komen. Een boer vertelde mij onlangs dat hij lang met de gedachte gespeeld had om aan zijn voordeur een brief te hangen met de tekst: “Enkel controleurs die hun bezoek volgens de regels van beleefdheid van tevoren melden krijgen koffie !” Hij had het toch maar niet gedaan.
Wie dus zijn handtekening zet onder een aanvraag van iets bij het Ministerie kan zich altijd aan bovenstaande controle verwachten. Bij de MTR aanvraag kregen wij een boek met uitleg van wel tachtig bladzijden met vooraan elf pagina’s met verkaringen op eer, goed voor wel vijftigduizend lettertekens (dit Dagboek telt er maar vierduizend!). Ik heb ooit eens achttien jaar geleden een huwelijkscontract getekend bij de notaris, dat duurde tien minuten en dat besloeg maar drie bladzijden. Maar daar stonden wel zoveel geen uitzonderingen in.
Van het bovengenoemde boek “Draag elke dag een propere onderbroek” was de ondertitel : “…en nog 31 andere uitspraken waarmee je ouders bedoelen dat ze van je houden”.
Ik vraag me af als onze ambtenaren die al deze regels opgesteld hebben en de controleurs te velde ook ….
Nawoord :Wie van de stiel is en even doordenkt zal met mij kunnen beamen dat geen enkele van deze items hierboven overdreven is, of niet van toepassing voor mijn bedrijf of een gelijkaardig melkveebedrijf, meer nog, in de loop van de week ben ik erachter gekomen dat ik er nog enkele vergeten heb.
Mocht iemand van u als lezer ideeën hebben voor een constructieve oplossing voor de problemen rond het teveel aan controles, dan hoor ik (en anderen) het graag via Comment of
Persoonlijke MailReageren kan via de Comment-knop hieronder.
Het duurt even voor uw reactie erop komt.
't Is altijd lente in de ogen van ....de boer zijn assistente !
Het is (wordt) lente, het wordt voorjaar.
Het zal wat drukker worden op de boerderij.
Daarom waag ik me aan een experiment.
Vanaf heden zult u niet meer moeten wachten om uw commentaar te zien verschijnen tot ik die goedgekeurd heb en handmatig doorgestuurd heb.
Bij wijze van proef gebeurt dit nu automatisch, misschien kan u dit appreciëren. Misschien dat u dan door tijdsgebrek van mij niet altijd of onmiddellijk een antwoord zal zien verschijnen, ik reken op uw begrip.
Indien dit tegenvalt (misbruik) gaan we weer naar het oude systeem.
En omdat het toch weldra lente zal worden, dit vrolijke Lenteliedje van Jan De Wilde :
Een vrolijk lenteliedDaar is de lente, daar is de zon
bijna - maar ik denk dat ze weldra zal komen-,
de fallus impudicus staat al in bloei
en de blaadjes krijgen bomen !
M’n vrouw en m’n kat zijn allebei krols,
het valt me moeilijk ze rustig te houden,
ik zal binnenkort weer ‘n heleboel
nesten moeten bouwen !
Daar is de lente, daar is de zon
bijna - maar ik denk dat ze weldra zal komen-,
de fallus impudicus staat al in bloei
en de blaadjes krijgen bomen !
De bloembollen barsten open met een
knal en de meisjes ontbloten de kuiten,
de bouwvakkers hebben na ‘n nare tijd
weer iets om naar te fluiten !
Daar is de lente, daar is de zon
bijna - maar ik denk dat ze weldra zal komen-,
de fallus impudicus staat al in bloei
en de blaadjes krijgen bomen !
Wat je zelf doet, doe je beter.
Een paar dagen terug meldde ik u dat ik begonnen was aan het schrijven van een nieuw Dagboek, voor volgende vrijdag.
U mocht uw creativiteit botvieren op de titel die, al zeg ik het zelf, een beetje suggestief is.
Ik kreeg slechts één reactie, en Tony sloeg dan nog de bal mis.
Misschien wordt het wel iets mysterieus ...?
Gelukkig had ik wel inspiratie, ondertussen is het doorgestuurd naar de redactie, donderdagmiddag begint men te drukken, en het resultaat staat vrijdag in de B & T, en in primeur al vanaf donderdagavond op deze blog.
Want daar dient deze webstek toch voor.
Een tipje van de sluier ? Doe Maar, rechten, regeltjes, trouwen, ambtenaars en houden van. Niet noodzakelijk in deze volgorde.
Weeral Gratis.
Ja, ik lijk Steve Stevaert wel.
Gratis uitdelen van wat niet eens mijn eigen geld is.
Wie een nieuwe mazoutketel plaatst kan een belastingsvermindering van wel 1280 € bekomen.
Hier,
bij Informazout staat nog
meer informatie.
Een leuk spelletje voor de zondag.
Nog eens een
leuk spelletje, vol verrassingen.
Zoek het zelf maar uit hoe werkt.
En hierbij
nog eentje, gekregen van Tony, maar ik heb de indruk dat ik vast zit, misschien moet je de rest van het programma wel downloaden na aankoop.
Gevonden bij Emiel.
Dagboek : Een beetje file voor Agriflanders.
Ook deze week presenteer ik u één van mijn vroegere Dagboeken zoals gepubliceerd in Boer en Tuinder.
Normaal doe ik dat op vrijdag, u zat er vast al op te wachten, sorry, maar het was gisteren een beetje druk. Veel administratief werk in de namiddag, de twee oudste kinderen komen thuis van het internaat met een koffer vol verhalen en ...vuile was. En gisteren mochten we op uitnodiging van de redactie B & T aanschuiven aan tafel in de
Zevenbunder in Vosselaar voor een jaarlijkse samenkomst met de andere Dagboekschrijvers. Dat is altijd leuk, en levert meestal eeen injectie aan enthousiasme op voor het verder schrijven aan het Dagboek. Ter dezer gelegenheid bezochten wij ook het Zevenbunder melkveebedrijf dat een pionier is in het hoevetoerisme met 7 studiootjes, met melkverwerking en met de ontvangst van groepen. Bedankt hoofdredacteur Lut en redactiemedewerkster Bea!
Een beetje file voor Agriflanders…. (gepubliceerd januari 2005)
Agriflanders is een vaste waarde geworden op de landbouw-beurskalender. Brussel heeft zijn fileprobleem rondom de beurs al aardig weten op te lossen, maar in Gent is wel nog een beetje werk aan. Je zal maar als boer uit de Limburg een uurtje eerder opgestaan zijn en aan je werk begonnen om op tijd de prijskampen te zien om dan in het zicht van Flanders Expo twee uur aan te schuiven, dan de afrit afgesloten, doorrijden tot aan de Blaarmeersen, en weer een uur aanschuiven voor de pendelbus, om dan aan te komen in hall 8 … als het leukste juist afgelopen is.
Als boer met een brede interesse zou ik normaal voor een dergelijke beurs minstens twee dagen uittrekken. Maar nu heb ik de beurs niet echt bezocht. Er was namelijk werk aan de winkel omdat wij er zelf stonden bij de streekproducenten. Ontelbare malen heb ik de hallen van twee tot acht doorkruist, maar iedere keer met een vaste bestemming, en nooit de tijd gehad om eens gewoon informatie op te doen.
Wij hebben dan ook een drukke week gehad. Voor de beurs begint moet de stand opgezet worden, drie keer op en af naar Gent met materiaal, iedere keer jezelf goed kontroleren dat alles mee is en dan vergeet je nog altijd iets. Tijdens de beurs elke dag met twee auto’s, Krista was daar telkens van 8 uur om de stand te openen, ik kwam een uurtje later aan en vertrok dan wat vroeger in de namiddag om de koeien te melken en ’s avonds was Krista pas om 8 uur weer thuis. En daarna alles afbreken, naar huis brengen en alle materialen weer hun plaatsje geven.
En dan nog durven collega’s melkveehouder al eens een jaloerse opmerking te maken of de indruk geven van ”jongens, kijk eens, dat zaakje draait hier wel goed …”. Blijkbaar vergeten ze dan nogal gemakkelijk dat wij eerst al een pak standgeld moeten betalen, en dat de kaas die daar ligt voor de verkoop eigenlijk gewoon uitgesteld melkgeld en arbeid is. Terwijl je daar drie dagen probeert te verkopen kan je ook niet op je bedrijf passen, bij de minste tegenslag thuis is meteen alle winst vervlogen.
Aan sommigen van hen durf ik wel eens de stoute vraag te stellen aan welke kant van de tafel zij op dat moment staan, die van de werkers of die van de toeristen ? Of hoelang zij wel moeten werken om 100 liter melk te verkopen ? De meesten verstaan de hint nogal vlug.
Gelukkig was de verkoop behoorlijk goed, mede door ons brede aanbod met kaas, broodjes en schepijs. Daarvoor is natuurlijk wel een hele bende volk nodig, best dat wij er een gezinsactivitiet kunnen van maken, maar dat kan natuurlijk enkel bij loon naar werken.
Aan onze stand kwam een heel divers publiek, burgers en boeren, maar ook vele vrienden en bekenden. Zo passeerden heel wat van mijn “Idolen”, met natuurlijk de nodige commentaren op de dagboeken in Boer&Tuinder. Ook ambtenaren en officiëlen en zelfs Z.K.H. Prins Laurent kwamen van onze ijs proeven. De foto’s staan op
http://www.agriflanders.be/ bij de sfeerbeelden van de opening. Zouden wij ons nu al hofleverancier mogen noemen ?
Maar zo nu en dan zien wij ook een bekende bewust in een grote boog om onze stand heenlopen, nog anderen babbelen heel enthousiast en beweren na de beurs terug te komen.”Veel te zwaar om nu te dragen, hé”. Ach, na enkele keren dezelfde smoes kweek je wel een dik vel hoor.
Agribex is er in het verleden al in geslaagd om ons twee dagen af te snoepen van ons beursbezoek. Eerst een zondag eraf en dan een zogenaamde professionele dag die waarschijnlijk meer dient om de genodigden rustig door de paleizen te loodsen bij de officiële opening, dus zonder veel boeren die in de weg lopen.
Vraag stelt zich uiteraard bij Agriflanders of dat enorme bezoekersaantal niet moet uitgesmeerd worden over vier dagen in plaats van drie. Er gaan geruchten dat de exposanten dat niet zouden willen. Ja maar, gaan we even de rollen omkeren misschien? Is dit de beurs van één organisator, van 350 exposanten of van 85.000 bezoekers ? Kijk, laat ik hier maar eens een eigenzinnig voorstel lanceren. Als men nu eens de maandag erbij zou nemen als een échte professionele dag, en ingangskaarten enkel verdelen aan de hand van Uw registratie bij Sanitel of de Mestbank of de premies. Dus géén scholieren, géén burgers, géén kinderen op sticker- of folderjacht of bleirend aan de hand van moeder.
Maar enkel voor échte boeren en boerinnen die elke dag met hun botten in de praktijk staan en die komen om informatie op te doen of om contracten af te sluiten. En de machines in stock gaan die ene dag weg met 10 % korting !
Als de voederfabrieken dan eens zouden zorgen voor de drank, dan zorgen wij voor de broodjes. Deal ?
Luc Callemeyn
Aanvulling : en wat lees ik dezer weken in de landbouwpers : "Agriflanders gaat van drie dagen naar vier dagen en begint al vanaf de donderdag".
Ik wist niet dat het schrijven van een Dagboek en het onderhouden van een blog zo'n uitstraling had !
Comestar Stormatic is dood.
De bekende Semex-stier Comestar Stormatic is dood, meldt de Canadese fokkerijorganisatie.
De stier was een zoon van Maughlin Storm uit Comestar Lausan Black, één van de Blackstar-dochters van Comestar Laurie Sheik uit de Comestar-stal van Mark Comtois en Freddy Steen (zie verslag Amerika en Canada 2004, vanaf blz 57, ).
Stormatic stond bekend als een gehalteverlager die wel zeer fraaie melktypische koeien leverde, met superbeste benen en mooie uiers. Stormatic scoort 109 voor uier, 113 voor benen en 111 voor totaal exterieur. Hij produceerde in zijn leven 679.000 doses sperma.
Semex heeft ruim honderd zonen van hem ingezet. De oudsten zullen in de tweede helft van 2007 voor het eerst gaan doorkomen met een fokwaarde.
Algemeen wordt aangenomen dat Stormatic een grote stempel zal drukken op de Canadese Holsteinfokkerij.
Draag elke dag een propere onderbroek.
Verleden week kreeg ik van de redactie van Boer & Tuinder de vraag om tegen 20 maart een nieuw Dagboek klaar te hebben voor verschijning op 24 maart.
De titel die ik zal gebruiken staat hierboven (
Draag elke dag een propere onderbroek), ik heb al helemaal in gedachten wat de opener, het midden en het slot zal zijn, maar ik houd het nog lekker als een verrassing, ook voor jullie.
Maar misschien ware het wel net zo leuk als u al eens een gokje zou durven wagen, en zou kunnen raden wat ik wel zou kunnen schrijven
over landbouw, en dat kan refereren naar bovenstaande titel.
Daarom : waag u maar eens aan een "comment", laat u maar eens goed gaan, maar aub, hou het een beetje proper, anders komt het er niet op.
Hallo, met de computerhelpdesk , Ik heb een probleem.
Helpdesk : " Wat voor computer heeft u ?"
Dame : " Een witte."
Hallo met Celine hier : " Ik krijg mijn diskette er niet uit."
Helpdesk : " Heeft u al geprobeerd op het knopje te drukken ?"
Klant : " Ja, hoor, hij komt er echt niet uit."
Helpdesk : " Dat is niet zo mooi. Ik maak er een melding van."
Klant : " Neen...wacht...ik zie het al...ik had de diskette er nog niet ingedaan...hij ligt op mijn bureau...sorry..."
" Met Martha, goeiemiddag. Ik kan niet printen. Iedere keer dat ik het probeer zegt hij : " Can 't find printer."
Ik heb de printer zelfs voor de monitor neergezet, maar de computer zegt nog steeds dat hij hem niet kan vinden."
Klant : " Ik wil in het rood printen, maar het lukt niet."
Helpdesk : " Heb je wel een kleurenprinter ?"
Klant : " Aaaah....................dank je."
Helpdesk : " Wat staat er nu op uw monitor, mevrouw ?"
Klant : " Een pluche knuffelbeestje dat mijn vriendje voor me gekocht heeft in de supermarkt."
Helpdesk : " En dan toetst u nu F 8."
Klant : " Hij doet het niet."
Helpdesk : " Wat heeft u precies gedaan ?"
Klant : " Ik heb acht keer op de F-toets gedrukt zoals je zei, maar er gebeurt niks."
Klant : " Mijn toetsenbord doet het niet meer."
Helpdesk : " Weet u zeker dat het ingeplugd zit in de computer ?"
Klant : " Nee. Ik kan niet achter de computer komen."
Helpdesk : " Pak uw toetsenbord op en loop tien meter naar achteren."
Klant : " Oké."
Helpdesk : " Kwam het toetsenbord met u mee ?"
Klant : " Ja."
Helpdesk : " Dat toetsenbord is dus niet ingeplugd. Staat er misschien nog een ander toetsenbord ?"
Klant : " Ja...er staat hier nog eentje. Ah...die doet het wel !"
Helpdesk : " Uw wachtwoord is een kleine a van appel, een hoofdletter V als in Victor, het nummer 7."
Klant : " Is dat een hoofdletter 7 ?"
Een klant kon geen verbinding maken met het Internet.
Helpdesk : " Weet u zeker dat u het juiste wachtwoord gebruikt ?"
Klant : " Ja, dat weet ik zeker. Ik heb het een collega zien doen."
Helpdesk : " Kunt u mij zeggen welk wachtwoord dat was ?"
Klant : " Vijf sterretjes."
Helpdesk : " Welk antivirus programma gebruikt u ?"
Klant : " Netscape."
Helpdesk : " Dat is geen antivirus programma."
Klant : " Oh, sorry...Internet Explorer."
Klant : " Ik heb een groot probleem. Een vriend van mij heeft een screensaver op mijn computer gezet, maar iedere keer dat ik de muis beweeg, gaat hij weg !"
Helpdesk: " Met Microsoft Tech. Support, kan ik u helpen ?"
Oude vrouw : " Goedemiddag ! Ik heb nu al vier uur op jullie zitten wachten !
Kunnen jullie me alstublieft zeggen hoe lang het duurt voor jullie me helpen ?"
Helpdesk : " Uhh..? Pardon, ik snap het probleem niet helemaal."
Oude vrouw : " Ik heb zitten werken in Word en ik heb meer dan vier uur geleden de helptoets al ingedrukt.
Kun je me zeggen wanneer jullie nu eindelijk komen ?"
Helpdesk : " Hoe kan ik je helpen ?"
Klant : " Ik ben mijn eerste e-mail aan het schrijven."
Helpdesk : " OK, en wat is het probleem ?"
Klant : " Wel, ik krijg wel de letter a, maar hoe zet ik er nu een rondje omheen ?
Met dank aan zus Bea voor de tip.
Update : graankachel.
In Boerderij stond een artikel dat nog wat nieuws brengt over de graankachel.
Een andere aanbieder van deze kachels die gestookt worden met graan is naast de reeds bekende Jansen en Heuning uit Groningen de firma Hotcare in Hulshorst.
Toepassing zou vooral interessant zijn bij akkerbouwers-veehouders die dieren in de warmte moeten houden.
Graan mag max. nog 15 % vocht bevatten en zou dan 15 GJoules per ton bevatten, dat is ongeveer evenveel als droog beukenhout.
Om een liter olie (mazout) te vervangen zou 2.4 kilo graan nodig zijn, aldus het artikel in Boerderij.
Door de goedkope graanprijs wordt dit dan misschien wel de goedkoopste brandstof, zo berekende het blad France Agricole.
In Vlaanderen zijn ook wat installateurs geïnteresseerd, onder andere het bedrijf Gino Annys uit Zande, verwarmings- en electriciteitsspecialist (059/27.36.25). Binnenkort wordt de eerste kachel geïnstalleerd die gestookt wordt met graan (triticale lijkt het beste).
Meer info :
www.ginoannys.be
Bizar bericht : ontvoering van koeien door aliens.
Amerikaanse boeren melden ontvoering van hun dierbare koeien door aliens (buitenaardse wezens)
Melkveehouders in de Amerikaanse staat Californië melden op de internetsite
www.cowabduction.com diverse gevallen van ‘kidnapping’ van koeien door buitenaardse wezens.
Foto’s van vermiste koeien, treurende eigenaars, lege stallen en weilanden en een live opname van een koeien-ontvoering completeren het geheel. De ontreddering is compleet.
Na de vogelgriep alweer een andere zorg?
Hier meer info.
Bron :
Zibb.nl
Een zondags doordenkertje.
Vanmorgen kregen we in de zondagsmis van de parochiaal medewerkster Griet een blaadje mee met de teksten van de liederen en de voorbeden en ook nog een paar doordenkertjesteksten.
Zoals deze :
Een arme vrouw vond op een dag een ei.
Ze riep haar kinderen samen en zei tegen hen :"Vanaf nu moeten wij ons geen zorgen meer te maken kinderen, want kijk, ik heb een ei gevonden".
De kinderen hun oogjes begonnen al te blinken, maar de moeder zei "Luister, we zullen dat ei niet opeten, maar we zullen aan de buurman vragen of wij het onder zijn kip mogen leggen om het uit te broeden. En als wij dan wachten dan zal er later een kip uit komen. Maar ook die kip gaan we nog niet opeten, maar we gaan wachten tot ze eieren legt, en we zullen die laten uitbroeden, en uit die kippen zullen weer nieuwe eieren komen, en dan zullen we nog meer kippen en nog meer eieren hebben. Maar we zullen al die tijd die kippen en die eieren niet opeten, want we zullen ze gaan verkopen, en met al dat geld gaan we dan een kalf kopen. Dat kalf gaan we laten opgroeien tot een grote koe, en als het groot genoeg is zal die koe dan zelf een kalf ter wereld brengen en veel melk geven. Die melk gaan we verkopen en ook alle kalveren van die koe en dan zullen we veel geld hebben. Met dat geld kunnen we dan een stuk grond kopen om nog meer kalveren en koeien en kippen op te laten lopen, en dan zullen we met die opbrengst nog meer grond kopen en nog meer beesten kopen en verkopen ..."
Terwijl zij dat allemaal stond uit te leggen aan haar kinderen die er helemaal niks meer van snapten en terwijl ze met haar handen grote gebaren maakt van veel beesten en grote stukken grond ... viel het ei uit haar handen, kapot op de grond in het zand.
De moraal : mensen denken soms aan grote plannen , ze denken : zus en zo gaan we handelen. Maar de tijd gaat voorbij in het kletsen en plannen maken, en de kans om iets degelijks te doen is verkeken.
Koeien scheren met de brander.
Woensdag had ik hier op de boerderij een jongen van een beetje verder uit de straat die een dag kwam helpen. Ik was er al op gevierd om die dag dan ook veel werk te verzetten, een mannetje meer hebben we ook niet elke dag de kans toe.
Daartoe was ik al een half uur eerder opgestaan, jawel, om 05.30 in plaats van het normale 06.00 uur.
Om halfacht was hij hier, we hebben nog tesamen de kalveren gevoederd, daarna ging het richting koestal waar alle koeien vastgezet waren. Ik was namelijk van plan om naar maandelijkse gewoonte de haren van de uiers van de koeien te verwijderen.
Vroeger deed ik dat met de scheermachine. Wie de bouw van een koe een beetje voor ogen kan halen weet ook wel dat de uier zich aan de onderkant bevindt. U kan zich dan ook voorstellen dat dit niet altijd een prettig werkje is. Voorovergebogen, dicht bij de koe en dan met een trillende scheermachine vanaf de buik die uier proberen te scheren. Het moet gezegd, er zijn wel koeien die dit best verdragen. Maar er zijn ook andere, bijvoorbeeld de jonge vaarzen, die dit ongewone werkje reeds met stijgende spanning op zich zien afkomen, en die uit stress al een beetje staan rond te springen als ze het geluid van de scheermachine nog maar horen. Reken daarbij de zachte trilling van de machine op de huid van de koe, en ik moet er geen tekeningetje bij maken dat dit voor de operator (de boer dus) een bijzonder gevaarlijk werk wordt.
Als alles rustig gaat dan kan je op een efficiënte manier de scheermachine over de uier laten "glijden". Toch blijft het nog enigszins gevaarlijk, want de zijkanten van de scheerkop zijn eigenlijk wel scherp, en bij een onverwachte beweging van de koe (of haar gebuur) kan het wel eens gebeuren dat een hoek van de scheerkop tegen de speen stoot. De koe verschiet dan soms, er volgen wat ongecontroleerde bewegingen en dat alles is zeer belastend voor de koe, maar nog meer voor de rug van de boer. Meestal kan je dat geen hele dag volhouden en ben je op het einde van de dag gekraakt in de rug.
Als een koe je al geen fikse trap bezorgd heeft. Tegen de benen, dat zou nog meevallen, maar in zo'n gebogen positie zou je best wel eens een tik tegen je hoofd kunnen krijgen ook.
Maar waarom dan scheren, is misschien de vraag van een leek. Wel, vanuit hygiënische overwegingen hebben wij natuurlijk de intentie om propere melk af te leveren. Echter, rond de spenen durven zich soms al eens lange haren te bevinden waar gemakkelijk wat vuil of mest blijft inkleven. Alvorens te melken reinigen wij natuurlijk de tepels, maar bij het aanhangen van het melkstel kan het al eens gebeuren dat die vuile haren door het vacuüm aangezogen worden, zodanig dat de melk bevuild wordt, dit veroorzaakt kiemen of bacteriën in de melk, en als logisch gevolg is de melk dan minder lang houdbaar. Ook voor onze boerenkaas waar wij met rauwe melk werken is deze vorm van besmetting absoluut uit den boze.
Het verwijderen van die haren is dus een must, het scheren was lange tijd een zwaar werk, maar een noodzakelijk kwaad.
Enige jaren geleden kwam er van Amerika-reizigers een gerucht overwaaien dat men alginder die losse lange haren afbrandde met een gasbrander met een grote vlam. In het begin werd dit met ongeloof aanhoord, die Amerikanen toch, wat doen ze daar niet allemaal met hun beesten. Maar spoedig kwamen toeleveringsbedrijven en importeurs in Vlaanderen ook met zo'n schroeibranders op de proppen, er werden demonstraties gegeven en ondertussen is dit ook op vele bedrijven in Vlaanderen een techniek die veel toegepast wordt.
Stelt u zich bij deze geen gasbrander voor waarmee men ijzer doet gloeien, of waarmee men roofing op een dak brandt. Neen, het gaat over een koperen buis waarin vele kleine gaatjes zijn geboord, het gas komt eruit zonder toevoeging van lucht en vormt aldus een tot 50 cm grote vlam, maar met een lage temperatuur. 
Je kan er rustig je hand door bewegen zonder dat die verbrand wordt, vergelijk het met een kaars waar je met een vinger doorgaat, ook zonder verbranden.
Door deze vlam onder de uier van de koe te houden worden alle haartjes afgeschroeid tot tegen de uier, zonder de spenen of de huid van de koe te verbranden. Er is geen enkel gevaar dat de koe zou in brand staan, die haartjes branden niet, maar schroeien weg, en eenmaal tegen de huid dooft dit vanzelf. Dit wordt gedaan in een rustige maar gestage beweging onder de uier. Natuurlijk zijn de koeien er niet helemaal gerust in , daartoe is het nuttig dat ze dicht opeen vastgezet staan aan het voerhek, en zo kan de staaf met de vlam erboven rustig tussen de achterpoten bewogen worden. De schrikreactie komt hoofdzakelijk door het zicht van de grote vlam, maar over het algemeen blijven de koeien er redelijk rustig onder. Ja, het gebeurt wel eens dat een koe naar die vlam wil trappen, maar veel plaats hebben ze niet, en u mag zeker zijn, bij het scheren is dit mistens zo erg, en veel gevaarlijker voor de operator.
Het resultaat is echter verbluffend, de losse haartje zijn weggeschroeid tot tegen de uier, de tepels zijn helemaal vrijgemaakt, en de hygiëne is veel meer gewaarborgd.
En, niet onbelangrijk : veel veiliger voor de operator, en een enorme tijdswinst. Dit laatste zal al veel gemakkelijker kunnen leiden om dit regelmatiger te herhalen, en dan gaat het ook nog eens veel sneller.
Bij mij was de hele handeling voor mijn 75 koeien in 45 minuten al afgelopen.
Hierbij een tweetal filmpjes van het werken met de schroeibrander. Let vooral in het begin dat ik mijn handen door de vlammen beweeg, en dat de koeien het zich nog redelijk laten welgevallen.
Hierbij wel een bemerking : door de "traagheid" van de beelden op de filmpjes zien de vlammen vanuit de brander er groter en breder uit dan ze in werkelijkheid zijn.
Filmpje 1
Filmpje 2
Daarna wilde ik met mijn helper aan klauwverzorging doen, en zo tegen 12.30 waren er nog eens 8 koeien door de behandelbox gepasseerd. Dit waren de koeien die het meest om verzorging vroegen.
Omdat een mens niet leeft van de liefde alleen (?) gingen we dan wat eten, om daarna heel de namiddag aan de afrastering van de weiden te werken (herinnert u zich nog Anastacia die alles kapotgelopen had).
Rond 12.50 kwam echter een man op het hof gereden met de laconieke boodschap : kontrole van het boterregister. Dit is de boek waarin wij alles moeten opschrijven van de hoeveelheden van de verwerking van de melkproducten. Diverse fardes met verschillende te controleren documenten (Campinafacturen, facturen van afnemers, melk aan de kalveren, melk in huishouden, melkcontrolegegevens, grootte van de tanks, productiefiches) en tot slot een visuele controle van verwerkingsruimte, tanklokaal, koestal en het aantal koeien waren we al meer dan twee uur verder en had ik ondertussen mijn helper al lang naar huis gestuurd want hij zat daar maar te wachten in de keuken. Van werken is de rest van de dag niets meer in huis gekomen, het enthousiasme was er af.
Jammer toch dat deze man zijn onverwacht bezoek niet van voordien kon melden, dan hadden we gemaakt dat alles klaar lag, en dan hadden wij ook ons werk ernaar geschikt.
Dagboek : Idool 2004
Als naar wekelijkse gewoonte presenteer ik u op vrijdag één van de vroegere Dagboeken zoals verschenen in de Boer & Tuinder.
Aan dit Dagboek heb ik biezonder veel werk gehad, omdat ik op een ludieke manier de mensen in de bloemetjes wenste te zetten én te beschrijven die beroepsmatig regelmatig op onze boerderij komen, én op die manier ook hun brood verdienen. Dus, als wij als boeren er niet zouden zijn, dan zouden ze ook geen enkele reden hebben om hun job te blijven uitoefenen, dat was de onderliggende gedachte.
Waarom heb ik er dan zo veel werk aan gehad? Wel, omdat ik elk van deze mensen op een degelijke, herkenbare, maar ook ludieke manier wenste te omschrijven met elk hun eigenheden, met de bedoeling dat ook de andere collega's (lezers van B & T) deze mensen onmiddellijk zouden herkennen, maar dan uiteraard zonder één van hen te kwetsen door mijn omschrijving.
Door de reacties die ik later ontving van velen onder hen denk ik dat ik daarin dan ook geslaagd was.
Uit voorzorg had ik aan de mensen van de redactieploeg van B & T gevraagd om aan deze tekst niets maar dan ook niets te wijzigen zonder mijn uitdrukkelijke toestemming, want elk van de woorden en omschrijvingen in deze tekst is gewikt en gewogen, en ik wilde niet dat door het wijzigen van ook maar één superlatiefje die bepaalde persoon in een ander daglicht zou geplaatst worden.
Veel leesgenot.
Idool 2004 (gepubliceerd december 2004, in volle Idool-periode)
Het einde van het jaar nadert alweer met rasse schreden. Dat zie je her en der met het verschijnen van allerhande lijstjes waarop je kan stemmen voor de knapste, slimste, handigste of schoonste mens van Vlaanderen.
Het is natuurlijk nog wat vroeg, we moeten eerst nog door de Sint en Kerstperiode.
Toch durf ik mij er nu al aan te wagen om U een lijstje voor te schotelen met onze persoonlijke “Idolen”. Het enige criterium is dat de geselecteerde mensen in het verleden of in 2004 een positieve bijdrage moeten geleverd hebben aan de opbouw of de voortgang van ons bedrijf. En, laten we vooraf duidelijk zijn, de zangtalenten tellen (voor sommigen gelukkig) niet mee. De volgorde hierna is niet belangrijk, de inzet wel.
Om te openen draag ik U mijn boekhouder Bart en zijn team voor die al onze facturen catalogeert en inschrijft, en van wie uiteindelijk verwacht wordt dat hij zorgt dat wij niet te veel belastingen moeten betalen. Daartoe is hij zelfs bereid om in zijn verlof met ons dossier bezig te zijn. In hetzelfde kantoor huist An, die ik soms mijn persoonlijke milieuactiviste durf te noemen, en die ons moeilijke dossier voor een nieuwe milieuvergunning foutloos wist rond te krijgen.
Voor moeilijke bevallingen en treurende koeien doen wij een beroep op dierenartsen Dirk en Bert, die met hun scherpe blik en een koffer vol toverdrankjes al het mogelijke doen om onze dieren weer fris in de benen te krijgen.
Koeien gemakkelijk en veel melk doen geven is de missie van bedrijfsadviseur Eddy en zijn BAM-team, daarbij laat ik mij nog commerciële woordjes influisteren door Marleen en Sandra, en soms ook door Jan en Kurt.
Al die koeien moeten ook eten hebben en daarvoor staat de loonwerker klaar met zijn ronkende machines. Gras, maïs of stro, even een afspraakje maken met Gratienne, en Patrick raapt het allemaal op en spuwt het netjes versneden weer uit en brengt alles mooi thuis op zijn plaats. Zelfs als de zon achter donkere wolken verdwijnt is hij niet te beroerd om een halve nacht door te werken.
Mooie koeien geven lekkerder melk, dus Daniel keurt alle koeien met en zonder showallures, bezorgt hen een passende date met de stieren van Jan, en Reginald maakt met de medewerkers van VRV dat alles administratief op wieltjes loopt.
Maar er moeten soms ook dieren verkocht worden , en ik laat me vertellen dat Luc en Stefaan de beste prijzen neertellen voor koeien en kalveren die ons bedrijf moeten verlaten.
“Praten werkt”, zeggen ze bij de bank van Mark, gelukkig blijft het niet bij praten alleen, en staat landbouwadviseur Daniel ons bij met raad en daad.
Goede raad is niet duur, maar om de slogan “word boer” te kunnen uitvoeren hadden wij gelukkig de beste consulenten van BB, met als koptrekker Mark en vervolgens Isabelle, Oscar en momenteel Jan. Zij kunnen de vinger op de zwakke plek leggen aan de hand van de bedrijfsboekhouding, met altijd heldere adviezen erbij geleverd.
Wanneer wij al eens op reis trekken kunnen wij met een gerust hart het melken overlaten aan Stefaan, maar ook op andere piekmomenten kunnen wij altijd een beroep doen op goede collega’s zoals Frederik, Danny of Leon, of zelfs buurman Peter na zijn drukke dagtaak. Ook hier blijkt een goede buur veel beter dan een verre vriend.
Ook Krista staat er niet alleen voor, in de melkverwerking staat Gerda haar bij voor het vullen van de potjes met lekkere melkproducten, of het verzorgen van de kaas.
Dankzij Luc in de gemeente-administratie en Daniel als Schepen voor Landbouw verkregen wij de ‘ruimte’ om in de toekomst wat stallen aan te passen en het erf te verharden, en door tussenkomst van de VLIF-medewerkers krijgen wij ook daar het broodnodige duwtje in de rug.
Gelukkig hebben Krista en ikzelf nog onze beide ouders die ons bijstaan met wijze raad en waar mogelijk nog een kleine daad en die ons steunen in al onze ondernemingen.
Als je niet van Jabbeke bent, of ons persoonlijk niet zo goed kent, zullen al die namen van onze “Idolen” je natuurlijk weinig zeggen, maar voor ons zijn dat de mensen die in de voorbije 16 jaar ons bedrijf hebben helpen maken.
Ik twijfel er niet aan dat elke andere ondernemer al die namen gerust kan aanpassen aan zijn situatie. Maar nog anders dan een bakker of een beenhouwer, zijn wij een deel van een ketting waarbij wij een inkomen bezorgen aan heel wat gezinnen in Vlaanderen (zie hierboven), en tegelijk zorgen wij voor lekker voedsel en onderhouden het landschap tot wat het is.
Aan al onze “Idolen” die daaraan hebben meegewerkt zeg ik : bedankt, en volgend jaar doen wij het samen nog beter !
Leerlingen van Juf Annemie op bedrijfsbezoek.
Vanmorgen waren de kinderen van het tweede leerjaar van Juf Annemie op de boerderij op bezoek om hun bolletje zelfgemaakte kaas af te halen.
De bolletjes jonge kaas lagen al klaar met hun zelfgemaakte tekening erop, en netjes met een geel beschermlaagje erop
Daarna ging het richting kalveren waar de kalfjes en de poezen een ruime aandacht kregen.
Kijk, boer Luc, dat kalf zuigt aan mijn handen : 
Agrogolf , een nieuwe sport op de boerderij.
Landbouwer zoekt collega’s om Agrogolf uit te bouwen in Vlaanderen
Christophe Vandamme uit Moorsele zoekt land- en tuinbouwers die naast hun bestaande activiteit interesse hebben in het uitbaten van een agro-golfcourt op hun bedrijf.
INFORMATIE -
http://www.agrogolf.com/ of 056 / 41 12 70
De fanfare van honger en dorst.
Je hebt soms zo van die liedjes die blijven in je hoofd hangen, en waarvan vele zinnen mits een beetje creatief aanpassen wel ergens toepasbaar blijken te zijn op het leven van alledag.
Dit is er bij mij zo eentje :
De fanfare van honger en dorst.Tekst
:Lieven Tavernier
Gezongen door
Jan De Wilde.
We liepen in Gent rond,
we waren met zessen,
we kwamen van nergens
gingen nergens naar toe,
vanaf de terrassen,
in de koffiehuizen
bekeken we de mensen
en hun drukke gedoe.
We liepen met ons hoofd in de wolken
en werden dan wakker van honger en dorst
en iedereen riep: kijk daar loopt de fanfare,
de fanfare van honger en dorst.
We hadden geen geld om eten te kopen,
maar we wisten voor alles het beste adres,
mosselen bij Leentje
en frieten bij Helga
en Annie bewaarde voor ons wel een fles.
En iedere nacht, nog net voor het slapen
de laatste vijf frank in Eddies joeboks.
“A hard rain’s gonna fall”,
we zongen ‘t allemaal samen,
de fanfare van honger en dorst.
En kwam er een vrouw
die een van ons meenam,
dan namen we afscheid en zegden vaarwel,
de fanfare trok verder
met minder leden,
de toon in mineur,
we begrepen dat wel.
Maar er was nooit een vrouw
die mooier kon zingen
dan onze fanfare van honger en dorst
en het duurde nooit lang
of we waren weer samen
met de fanfare van honger en dorst.
Wie van ons had ooit durven denken
dat iedereen van ons voorgoed weg zou gaan,
we hebben toen zelf de fanfare ontbonden,
we hebben als iedereen de prijs zwaar betaald.
De prijs van de vrijheid: in ruil voor wat centen,
een baan bij de bank, een auto, een kind,
maar ergens in de stad zingt
een nieuwe fanfare,
een nieuwe fanfare van honger en dorst
een nieuwe fanfare van honger en dorst.
Simon en Ellen en de poezen.
Sedert Nieuwjaar komt hier elke maandag een jongen om een fles melk.
Dat ware niks raars, ware het niet dat Simon een autistische jongen is die een bepaalde allergie heeft tegen gepasteuriseerde melk.
Hij verblijft in Zerkegem in de Lanestraat in een tehuis met begeleid wonen voor jongvolwassen autisten.
Zijn begeleiders vonden het een goed idee om hem als onderdeel van zijn activiteiten elke week om een fles te laten komen.
Zo leert hij zelfstandig te voet naar de boerderij komen, hij moet maken dat hij een lege fles en geld meeheeft, en in de loop van de week moet hij dan nog zorgen voor zijn fles in de koelkast, en maken dat hij genoeg heeft voor de hele week.
Een paar weken geleden bracht hij ook nog een vriendinnetje mee, Ellen, ik veronderstel dat zij ook in het begeleid wonen zit.
Toen ze van de boerderij naar hun tehuis stapten hadden ze natuurlijk aandacht voor de poezen op de boerderij, de meeste zijn dan ook zeer tam. Probleem was wel dat ze de weg terug meeliepen tot aan de grote baan, dat was natuurlijk gevaarlijk.
Vertwijfeld vroegen ze om raad.
Wij moesten hen dan aanraden om bij het terugkeren geen aandacht aan de poezen te schenken. Tja, wij konden toch niet meegaan om die poezen terug te brengen ?
En dat lukte !
Uw Favorietjes.
Een paar dagen geleden heb ik u het nieuws gebracht dat ik aan mijn honderdste geposte berichtje kwam.
Wil u even een beetje moeite doen en mij eens laten weten welke uw drie favoriete berichten waren ?
Ik zou dan ook een beetje uw meestgeliefde categorie kunnen volgen, dat is dan ook voor mij gemakkelijker.
Misschien één regeltje : laat de Dagboeken buiten beschouwing, ik zie dit graag als een categorie apart.
Maar binnen de Dagboeken mag je wel een favorietje aangeven, doe maar. Gebruik de Comment knop.
Met dank.
Workshop klauwsignalen.
Verleden week donderdag ging dan de eerder aangekondigde Practische Workshop Klauwsignalen door in organisatie van
VRV gewest "Het Brugse". De locatie was het moderne melkveebedrijf van Kurt Vandoorne te Beernem.
Uiteraard heeft een boer niet zomaar een vergaderlokaal ter beschikking.
Wat doe je dan als creatieve Rundveeteeltvereniging ?
Juist, je plaatst een aantal strobaaltjes in een rondje in de voedergang, een flipover met wat uitleg, en je kan beginnen.
En als boerin Mia op tijd eens rondkomt met een koffie en een koek, ja zelfs met een jenevertje, dan is de sfeer compleet.
Na de eerste theoretische uitleg werd verhuisd naar de melkveestal, er werd al eens een blik geworpen op de luxe uitgeruste klauwbox die gedemonstreerd werd door de firma Beluc, en dan gingen we op zoek naar klauwsignalen bij de dieren.
Er werd vooral gelet op het voeder, de pensvulling, de hoogte en steilheid van de klauwen, het voorkomen van wonden aan de hoeven (dieren die trappelen?), het voorkomen van een stinkpootinfectie of de ziekte van Mortellaro (zeer hardnekkige stinkpootinfectie). Ook de loopgangen, de plaats van de koeienborstel en de gladheid van de roosters werd kritisch beoordeeld.
Eigenlijk gingen wij op zoek om in de stal van Kurt gebreken of signalen te vinden die konden leiden tot een mindere klauwgezondheid. Uiteraard was het dan de bedoeling dat wij als melkveehouders deze signalen zouden herkennen, en later kunnen toepassen op ons eigen bedrijf.
Het mag gezegd, Kurt Vandoorne heeft een zeer mooie luchtige stal en een bijzonder flinke en gezonde veestapel! Hard werkende boerenkoeien zonder luxe die duidelijk een flinke melkplas produceren.
Van de uitleg van de lesgever had ik duidelijk meer verwacht, zelfs over de stal hadden enkele aanwezige cursisten een zeer afwijkende mening.
Daarna ging het richting klauwbehandelbox voor een praktische demonstratie klauwverzorging.
Tussen de cursisten zaten nogal veel boeren die zelf al 20 jaar of meer ervaring hadden met het klauwbekappen. De manier waarop de lesgever ook hier bepaalde verzorgingsmethodes demonstreerde deden ook hier vele wenkbrauwen fronsen. 
Persoonlijk had ook ik eigenlijk de neiging om na de eerste behandelde koe al terug naar huis te gaan. Dit was tijdverspilling, weeral een mooie namiddag naar de knoppen om te luisteren naar uitleg die je zelf al lang kent. Van fijne knepen bijleren was hier niets te bekennen.
Toch nog even toegeven dat ik daar voor het eerst in mijn leven een klauw gezien heb die zeer erg aangetast was door Mortellaro, ik voel me gelukkig dat ik dat niet in mijn stal heb.
Geheim recept van uw topchef : Eend met whisky.
EEND met whisky.
Ingrediënten voor 2 personen
- 1 middelgrote eend
- 2 grote flessen whisky
- spekreepjes,
- olijfolie,
- peper en zout
De eend larderen en de binnenkant inwrijven met peper en zout.
De oven 10 min. voorverwarmen op 180 graden.
Een longdrinkglas voor de helft vullen met whisky.
De whisky voorproeven gedurende het voorverwarmen van de oven.
De eend op een vuurvaste schotel leggen en tweede glas whisky inschenken.
Het tweede glas whisky opdrinken en de eend in de oven leggen.
Na 20 min. de ofen op 200 graden fetten en twee glaven vullen met whiskey.
De glaven opdrinken en de scherven ven het eerfte glav oplaapen.
Nog een half glav insjenke en opdlinke.
Na een halff uul de hoven opedoen en deent tsjekkn.
Blantwondezalf in de padkamer ganaale en op de povekant van delinkerandtoen.
Deeent oplaape en met nennantdoek de blantwlondezalf van deent veege.
Deent nognns oplaape en dooven oopedoen.
De twiedde ffles biski oopedoen en overeinzette, opstaan van de floer envettspek ondrde kas vege.
Nogis opstaan van de floer entochma bluvensitte.
De bles op de grongdzette, uide bles dllinke wande glave sijn ofopof kabot.
Denoove aftette, dooge sluite en omgefalle met kopf op glond.
Sloppel.
Naar Wim@home
Koeien in de schoonheids-salon.
Een uitvinding die zeer prettig is voor het koecomfort is een veeborstel die ofwel aan de muur, ofwel in het dak wordt opgehangen.
Foto firma Vink.
De bedoeling is veelzijdig : het zorgt voor kortere en properder haren, het zorgt voor een goede doorbloeding van de huid, wat de gezondheid ten goede komt, en het zorgt voor een vermindering van het aantal parasieten.
Kortom, koeien zijn er gek op en verdringen elkaar om aan de beurt te zijn.
Fabrikant informatie :
De VINK Roterende Veeborstel bestaat uit een trommelmotor waar een borstelwals omheen bevestigd is. Het geheel wordt verend aan een spant of gording opgehangen. Zodra een koe contact maakt met de borstel begint deze te draaien. De borstel draait links- of rechtsom afhankelijk van de richting waaruit de koe de borstel nadert. In de eerste plaats wordt hierdoor het borstelen verbeterd: het borstelen gebeurt meestal met de vleug mee, op de tweede plaats verlengt dit de levensduur van de borstel. Door de verende constructie en de lange borstelharen kan het dier nooit te krachtig geborsteld worden waardoor beschadiging van de huid of de borstel wordt voorkomen.
Kijk hier naar de video van het koeienborstelen.
Rooien van bomen
Deze namiddag zullen wij ons bezighouden met het rooien van deze twee prachtige bomen, essen.
Ze zijn al van verleden jaar dood, ervoor zagen we ook al dat er iets mee aan de hand was, dat ze niet te fleurig meer stonden.
Reden is waarschijnlijk een overwoekering van zwammen aan de voet van de bomen.
Mijn vader is zevenenzventig jaar en heeft ze eigenlijk al altijd geweten, misschien nog zo groot niet, maar toch staan ze er al altijd in zijn herinnering.
We zullen weldra aan het aantal jaarringen weten hoe oud ze zijn.
Morgen zullen we er dan met de ganse familie (broer en zussen) opvliegen om ze helemaal te verkleinen, zo kunnen ze dienen voor de stoof van opa en oma.
Het gezegde "boompje groot, mannetje dood" zal in deze dus niet opgaan. Blij toe !
Nummertje 100
De vorige tekst was meteen de honderdste in de rij van gepubliceerde posts in deze blog.
Ik hoop dat u er allen veel plezier mag aan beleven.
Dagboek : Nu even niet ...
Elke week op vrijdag presenteer ik u één van de vroegere Dagboeken zoals ze verschenen in Boer & Tuinder.
Vandaag over werk en vrije tijd.
Nu even niet ….(gepubliceerd september 2004)
Het is nog altijd een mooie nazomer en alhoewel de versgekalfde koeien al serieus bijgevoederd worden lopen ze nog enkele uren buiten op de weide, al was het maar om de benen te strekken of het landschap te versieren. Het merendeel van onze graasweiden ligt aaneengesloten rond het bedrijf, maar voor een tweetal hectares moeten ze toch een landelijke weg oversteken.
Bij deze handeling ’s morgens en ’s avonds kom ik dan regelmatig in kontakt met mijn buurman. Zijn 2-jarige zoon is namelijk verzot op koeien en traktoren. Dat heeft hij dan wel met de paplepel binnengekregen want vader werkte vroeger meer dan 10 jaar als vaste hulp bij een grote loonwerker in de streek, en sedert enkele jaren met een Catterpilar rupskraan, veelal aan het strand van Oostende. Dat levert natuurlijk bijwijlen oude avonturen en sappige verhalen op.
Onlangs vroeg hij mij geïnteresseerd of het druk was op de boerderij. Wij waren elkaar ‘s morgens om 5 uur tegengekomen terwijl ik de koeien ophaalde en hij naar zijn werk vertrok. En ’s avonds om 8 uur was ik nog bezig geweest met de verreiker aan de sleufsilo’s om eten te mengen voor de koeien.
Ik kon eigenlijk op zijn vraag niet direct een antwoord vinden. Het was op dat moment geen drukke oogsttijd met graan of stro, want dat heb ik zelfs niet . Er lag geen snede gras te drogen of er was geen maïs te hakselen, en drijfmest voeren en ploegen laat ik door de loonwerker doen.
En toch zitten onze dagen bomvol. We staan ’s morgens vroeg op, en dan vooral de maandag, want ik wil klaar zijn met melken voor ik de oudsten naar Brugge naar het internaat breng, en we willen eerst nog samen eten. Er moet ook gevoederd worden aan de koeien en jonge kalveren en er is de zorg aan de weiden en in de stallen. Hoewel ik normaal niet meehelp in de melkverwerking is het meestal wel nuttig om binnen gsm-afstand te zijn voor eventuele technische problemen. Dat is niet te plannen maar valt toch wel regelmatig voor.
Daarnaast komt nogal eens een vertegenwoordiger of voorlichter met advies, en dat gaat allemaal goed zolang ze geen verschillende mening hebben. Want je mag nog zoveel adviseurs hebben als je wil, als boer moet je finaal toch de knoop zelf doorhakken en dikwijls moeten wij dan toch nog de slimste zijn en het gezonde boerenverstand laten spreken.
Wat echter de laatste jaren nogal veel tijd opslorpt is al die administratieve zaken die elke dag moeten opgevolgd worden. Dan heb ik het over Sanitel, bankzaken, boekhouding, mestregistratie, medicijngebruik en andere. Op ons bedrijf kunnen wij veel grote werken aan anderen overlaten. Denk maar aan grondbewerking, maaien, mest voeren, hakselen of ook een gebouw plaatsen of veranderen. Die mensen kennen hun werk en doen het dan ook heel goed.
Maar voor al het dagelijkse noteren van wat ze bij de Mestbank of Sanitel of FAVV of belastingen graag zouden willen weten is er maar één persoon die altijd de eerste en de laatste moet zijn, en dat is ikzelf.
En als dat noteren dan dikwijls nog enige tastbare zin had, maar nee, meestal moet het regelmatig en stipt door ons ingevuld worden en is het enkel bij een toevallige steekproef dat alles eens uitgeplozen wordt. En pas dan maar op als er eens iets niet duidelijk is of in de verkeerde kolom staat of zelfs in de verkeerde kleur. Een ijverige ambtenaar nodigt je dan uit om het eens op de bureau te komen uitleggen, en meestal gaat het dan over een situatie van een hele tijd geleden en door de drukke opeenvolging van de activiteiten binnen het bedrijf is het moeilijk te achterhalen wat er toen juist fout gelopen is.
Let wel, deze ambtenaar is ook maar een schakel in het systeem en hij wordt zijn werk ook maar opgelegd, en gelukkig doen zij veelal binnen de beperkingen van hun job een serieuze poging om samen met jou tot een oplossing te komen.
Maar ondertussen mag je het toch maar weer uitzoeken, je beste kleren aantrekken en daar een tijdje in de wachtzaal gaan zitten en zij krijgen koffie en jij niet. En als je met je dossier bezig bent, dan weet je nog nooit of hetgeen wat je vandaag verklaart, morgen niet in een ander dossier tegen je zal gebruikt worden.
Neen, geef mij maar wat meer rust, laat ons maar weer wat ont- stressen, en gek genoeg betekent dat eigenlijk dat wij liever met onze blote handen werken aan de dieren en op het land. Zelfs een volle dag gras openschudden is voor mij eigenlijk een vorm van ontspanning, want dat is op een goeie zetel, voorzien van de frisse buitenlucht vermengd met de geur van vers hooi, luisteren naar Leen op radio Donna en genieten van het landschap rondom je.
Zalig toch ?
Bezoek aan de boerderij.
Vandeweek was een vriendinnetje van onze jongste dochter Sofie op bezoek op de boerderij.
Natuurlijk hadden ze veel om te spelen, maar 's avonds tesamen tussen de koeien, dat was toch wel het hoogtepunt.
Voor het eerst de stal in :
Zou dit wel een braaf koetje zijn, boer Luc ?
Hup koetje, tijd om te melken ...
Test : even raden ....
Eens testen op uw inlevingsvermogen : Wat is dit ?
(Klik)
Reageer via het "comment" knopje.
Eerste vijf een prijsje.
De wedstrijd wordt afgesloten, het is vier keer geraden, zie de comments.
De oplossing : ik heb vanuit het mangat mijn fototoestel laten zakken in onze melktank die net gereinigd was. Vervolgens heb ik met flits een foto genomen. Door de weerkaatsing van het licht krijg je die rare indruk van de figuur. Vooraan zie je een sproeibol voor de reiniging, er zijn er zo twee. Je kan ook de roerstaven zien, en achteraan zie je de achterwand.
De gelukkigen winnen ....tadaa... een potje overheerlijke chocomousse van het Baliehof. De overhandiging kan nader besproken worden.
Voor wie het niet juist had, volgende keer beter.
