Dagboek : Een beetje file voor Agriflanders.
Ook deze week presenteer ik u één van mijn vroegere Dagboeken zoals gepubliceerd in Boer en Tuinder.Normaal doe ik dat op vrijdag, u zat er vast al op te wachten, sorry, maar het was gisteren een beetje druk. Veel administratief werk in de namiddag, de twee oudste kinderen komen thuis van het internaat met een koffer vol verhalen en ...vuile was. En gisteren mochten we op uitnodiging van de redactie B & T aanschuiven aan tafel in de Zevenbunder in Vosselaar voor een jaarlijkse samenkomst met de andere Dagboekschrijvers. Dat is altijd leuk, en levert meestal eeen injectie aan enthousiasme op voor het verder schrijven aan het Dagboek. Ter dezer gelegenheid bezochten wij ook het Zevenbunder melkveebedrijf dat een pionier is in het hoevetoerisme met 7 studiootjes, met melkverwerking en met de ontvangst van groepen. Bedankt hoofdredacteur Lut en redactiemedewerkster Bea!
Een beetje file voor Agriflanders…. (gepubliceerd januari 2005)
Agriflanders is een vaste waarde geworden op de landbouw-beurskalender. Brussel heeft zijn fileprobleem rondom de beurs al aardig weten op te lossen, maar in Gent is wel nog een beetje werk aan. Je zal maar als boer uit de Limburg een uurtje eerder opgestaan zijn en aan je werk begonnen om op tijd de prijskampen te zien om dan in het zicht van Flanders Expo twee uur aan te schuiven, dan de afrit afgesloten, doorrijden tot aan de Blaarmeersen, en weer een uur aanschuiven voor de pendelbus, om dan aan te komen in hall 8 … als het leukste juist afgelopen is.
Als boer met een brede interesse zou ik normaal voor een dergelijke beurs minstens twee dagen uittrekken. Maar nu heb ik de beurs niet echt bezocht. Er was namelijk werk aan de winkel omdat wij er zelf stonden bij de streekproducenten. Ontelbare malen heb ik de hallen van twee tot acht doorkruist, maar iedere keer met een vaste bestemming, en nooit de tijd gehad om eens gewoon informatie op te doen.
Wij hebben dan ook een drukke week gehad. Voor de beurs begint moet de stand opgezet worden, drie keer op en af naar Gent met materiaal, iedere keer jezelf goed kontroleren dat alles mee is en dan vergeet je nog altijd iets. Tijdens de beurs elke dag met twee auto’s, Krista was daar telkens van 8 uur om de stand te openen, ik kwam een uurtje later aan en vertrok dan wat vroeger in de namiddag om de koeien te melken en ’s avonds was Krista pas om 8 uur weer thuis. En daarna alles afbreken, naar huis brengen en alle materialen weer hun plaatsje geven.
En dan nog durven collega’s melkveehouder al eens een jaloerse opmerking te maken of de indruk geven van ”jongens, kijk eens, dat zaakje draait hier wel goed …”. Blijkbaar vergeten ze dan nogal gemakkelijk dat wij eerst al een pak standgeld moeten betalen, en dat de kaas die daar ligt voor de verkoop eigenlijk gewoon uitgesteld melkgeld en arbeid is. Terwijl je daar drie dagen probeert te verkopen kan je ook niet op je bedrijf passen, bij de minste tegenslag thuis is meteen alle winst vervlogen.
Aan sommigen van hen durf ik wel eens de stoute vraag te stellen aan welke kant van de tafel zij op dat moment staan, die van de werkers of die van de toeristen ? Of hoelang zij wel moeten werken om 100 liter melk te verkopen ? De meesten verstaan de hint nogal vlug.
Gelukkig was de verkoop behoorlijk goed, mede door ons brede aanbod met kaas, broodjes en schepijs. Daarvoor is natuurlijk wel een hele bende volk nodig, best dat wij er een gezinsactivitiet kunnen van maken, maar dat kan natuurlijk enkel bij loon naar werken.
Aan onze stand kwam een heel divers publiek, burgers en boeren, maar ook vele vrienden en bekenden. Zo passeerden heel wat van mijn “Idolen”, met natuurlijk de nodige commentaren op de dagboeken in Boer&Tuinder. Ook ambtenaren en officiëlen en zelfs Z.K.H. Prins Laurent kwamen van onze ijs proeven. De foto’s staan op http://www.agriflanders.be/ bij de sfeerbeelden van de opening. Zouden wij ons nu al hofleverancier mogen noemen ?
Maar zo nu en dan zien wij ook een bekende bewust in een grote boog om onze stand heenlopen, nog anderen babbelen heel enthousiast en beweren na de beurs terug te komen.”Veel te zwaar om nu te dragen, hé”. Ach, na enkele keren dezelfde smoes kweek je wel een dik vel hoor.
Agribex is er in het verleden al in geslaagd om ons twee dagen af te snoepen van ons beursbezoek. Eerst een zondag eraf en dan een zogenaamde professionele dag die waarschijnlijk meer dient om de genodigden rustig door de paleizen te loodsen bij de officiële opening, dus zonder veel boeren die in de weg lopen.
Vraag stelt zich uiteraard bij Agriflanders of dat enorme bezoekersaantal niet moet uitgesmeerd worden over vier dagen in plaats van drie. Er gaan geruchten dat de exposanten dat niet zouden willen. Ja maar, gaan we even de rollen omkeren misschien? Is dit de beurs van één organisator, van 350 exposanten of van 85.000 bezoekers ? Kijk, laat ik hier maar eens een eigenzinnig voorstel lanceren. Als men nu eens de maandag erbij zou nemen als een échte professionele dag, en ingangskaarten enkel verdelen aan de hand van Uw registratie bij Sanitel of de Mestbank of de premies. Dus géén scholieren, géén burgers, géén kinderen op sticker- of folderjacht of bleirend aan de hand van moeder.
Maar enkel voor échte boeren en boerinnen die elke dag met hun botten in de praktijk staan en die komen om informatie op te doen of om contracten af te sluiten. En de machines in stock gaan die ene dag weg met 10 % korting !
Als de voederfabrieken dan eens zouden zorgen voor de drank, dan zorgen wij voor de broodjes. Deal ?
Luc Callemeyn
Aanvulling : en wat lees ik dezer weken in de landbouwpers : "Agriflanders gaat van drie dagen naar vier dagen en begint al vanaf de donderdag".
Ik wist niet dat het schrijven van een Dagboek en het onderhouden van een blog zo'n uitstraling had !
posted by Luc Callemeyn @ zaterdag, maart 18, 2006
0 Comments:
Een reactie posten
<< Home