Simon en Ellen en de poezen.
Sedert Nieuwjaar komt hier elke maandag een jongen om een fles melk.Dat ware niks raars, ware het niet dat Simon een autistische jongen is die een bepaalde allergie heeft tegen gepasteuriseerde melk.
Hij verblijft in Zerkegem in de Lanestraat in een tehuis met begeleid wonen voor jongvolwassen autisten.
Zijn begeleiders vonden het een goed idee om hem als onderdeel van zijn activiteiten elke week om een fles te laten komen.
Zo leert hij zelfstandig te voet naar de boerderij komen, hij moet maken dat hij een lege fles en geld meeheeft, en in de loop van de week moet hij dan nog zorgen voor zijn fles in de koelkast, en maken dat hij genoeg heeft voor de hele week.
Een paar weken geleden bracht hij ook nog een vriendinnetje mee, Ellen, ik veronderstel dat zij ook in het begeleid wonen zit.
Toen ze van de boerderij naar hun tehuis stapten hadden ze natuurlijk aandacht voor de poezen op de boerderij, de meeste zijn dan ook zeer tam. Probleem was wel dat ze de weg terug meeliepen tot aan de grote baan, dat was natuurlijk gevaarlijk.
Vertwijfeld vroegen ze om raad.
Wij moesten hen dan aanraden om bij het terugkeren geen aandacht aan de poezen te schenken. Tja, wij konden toch niet meegaan om die poezen terug te brengen ?
En dat lukte !
posted by Luc Callemeyn @ maandag, maart 06, 2006
3 Comments:
Kan toch best zijn dat de poezen een stukje meewandelen en daarna vanzelf terugkeren. Lijkt me sterk dat ze tot bijhet huis van Ellen en Simon zouden meewandelen.
Buddha,
Ons bedrijf ligt op een 150 meter van een tamelijk drukke baan. Het zou onverstandig zijn om de poezen te "leren" om met gelijk wie mee te gaan tot aan de baan.
We vonden het al fijn dat die jongeren vanuit zichzelf zagen dat dit niet mocht, en dat ze op hun stappen terugkeerden.
Het territorium van een poes gaat soms verder dan een straal van 7,5 km. Dus volgens mij kan je zoiets niet beletten. Maar ik begrijp uiteraard jullie goede intenties!
Een reactie posten
<< Home