Dagboek : Nu even niet ...
Elke week op vrijdag presenteer ik u één van de vroegere Dagboeken zoals ze verschenen in Boer & Tuinder.Vandaag over werk en vrije tijd.
Nu even niet ….(gepubliceerd september 2004)
Het is nog altijd een mooie nazomer en alhoewel de versgekalfde koeien al serieus bijgevoederd worden lopen ze nog enkele uren buiten op de weide, al was het maar om de benen te strekken of het landschap te versieren. Het merendeel van onze graasweiden ligt aaneengesloten rond het bedrijf, maar voor een tweetal hectares moeten ze toch een landelijke weg oversteken.
Bij deze handeling ’s morgens en ’s avonds kom ik dan regelmatig in kontakt met mijn buurman. Zijn 2-jarige zoon is namelijk verzot op koeien en traktoren. Dat heeft hij dan wel met de paplepel binnengekregen want vader werkte vroeger meer dan 10 jaar als vaste hulp bij een grote loonwerker in de streek, en sedert enkele jaren met een Catterpilar rupskraan, veelal aan het strand van Oostende. Dat levert natuurlijk bijwijlen oude avonturen en sappige verhalen op.
Onlangs vroeg hij mij geïnteresseerd of het druk was op de boerderij. Wij waren elkaar ‘s morgens om 5 uur tegengekomen terwijl ik de koeien ophaalde en hij naar zijn werk vertrok. En ’s avonds om 8 uur was ik nog bezig geweest met de verreiker aan de sleufsilo’s om eten te mengen voor de koeien.
Ik kon eigenlijk op zijn vraag niet direct een antwoord vinden. Het was op dat moment geen drukke oogsttijd met graan of stro, want dat heb ik zelfs niet . Er lag geen snede gras te drogen of er was geen maïs te hakselen, en drijfmest voeren en ploegen laat ik door de loonwerker doen.
En toch zitten onze dagen bomvol. We staan ’s morgens vroeg op, en dan vooral de maandag, want ik wil klaar zijn met melken voor ik de oudsten naar Brugge naar het internaat breng, en we willen eerst nog samen eten. Er moet ook gevoederd worden aan de koeien en jonge kalveren en er is de zorg aan de weiden en in de stallen. Hoewel ik normaal niet meehelp in de melkverwerking is het meestal wel nuttig om binnen gsm-afstand te zijn voor eventuele technische problemen. Dat is niet te plannen maar valt toch wel regelmatig voor.
Daarnaast komt nogal eens een vertegenwoordiger of voorlichter met advies, en dat gaat allemaal goed zolang ze geen verschillende mening hebben. Want je mag nog zoveel adviseurs hebben als je wil, als boer moet je finaal toch de knoop zelf doorhakken en dikwijls moeten wij dan toch nog de slimste zijn en het gezonde boerenverstand laten spreken.
Wat echter de laatste jaren nogal veel tijd opslorpt is al die administratieve zaken die elke dag moeten opgevolgd worden. Dan heb ik het over Sanitel, bankzaken, boekhouding, mestregistratie, medicijngebruik en andere. Op ons bedrijf kunnen wij veel grote werken aan anderen overlaten. Denk maar aan grondbewerking, maaien, mest voeren, hakselen of ook een gebouw plaatsen of veranderen. Die mensen kennen hun werk en doen het dan ook heel goed.
Maar voor al het dagelijkse noteren van wat ze bij de Mestbank of Sanitel of FAVV of belastingen graag zouden willen weten is er maar één persoon die altijd de eerste en de laatste moet zijn, en dat is ikzelf.
En als dat noteren dan dikwijls nog enige tastbare zin had, maar nee, meestal moet het regelmatig en stipt door ons ingevuld worden en is het enkel bij een toevallige steekproef dat alles eens uitgeplozen wordt. En pas dan maar op als er eens iets niet duidelijk is of in de verkeerde kolom staat of zelfs in de verkeerde kleur. Een ijverige ambtenaar nodigt je dan uit om het eens op de bureau te komen uitleggen, en meestal gaat het dan over een situatie van een hele tijd geleden en door de drukke opeenvolging van de activiteiten binnen het bedrijf is het moeilijk te achterhalen wat er toen juist fout gelopen is.
Let wel, deze ambtenaar is ook maar een schakel in het systeem en hij wordt zijn werk ook maar opgelegd, en gelukkig doen zij veelal binnen de beperkingen van hun job een serieuze poging om samen met jou tot een oplossing te komen.
Maar ondertussen mag je het toch maar weer uitzoeken, je beste kleren aantrekken en daar een tijdje in de wachtzaal gaan zitten en zij krijgen koffie en jij niet. En als je met je dossier bezig bent, dan weet je nog nooit of hetgeen wat je vandaag verklaart, morgen niet in een ander dossier tegen je zal gebruikt worden.
Neen, geef mij maar wat meer rust, laat ons maar weer wat ont- stressen, en gek genoeg betekent dat eigenlijk dat wij liever met onze blote handen werken aan de dieren en op het land. Zelfs een volle dag gras openschudden is voor mij eigenlijk een vorm van ontspanning, want dat is op een goeie zetel, voorzien van de frisse buitenlucht vermengd met de geur van vers hooi, luisteren naar Leen op radio Donna en genieten van het landschap rondom je.
Zalig toch ?
posted by Luc Callemeyn @ vrijdag, maart 03, 2006
0 Comments:
Een reactie posten
<< Home