Dagboek: Portugal, land van melk en ... droogte.
Hierbij in previeuw het Dagboek over onze studiereis naar de melkveehouderijbedrijven in Portugal.Portugal, land van melk en ….droogte.
Verleden week had ik het genoegen om mee te gaan met de jaarlijkse meerdaagse studiereis van Melkveeclub Westhoek Holstein. Verleden jaar was Krista mee naar Ierland, dus was het dit jaar mijn beurt.
Hoewel Krista alle taken van het melken en kalveren voeren op zich nam (soms tot net voordat ze naar de markt in Brugge vertrok) zijn er nog tal van zaken te regelen voordat een boer van zijn boerderij wegkan. Zo heb ik de laatste avond nog een tiental koeien drooggezet, dat waren er dan toch al zoveel minder om te melken.
Reizen is wel leuk, jammer dat die vervelende tijd op en rond het vliegtuig daar altijd bij staat. Maar eens we voet op Portugese bodem gezet hadden konden we weer ons hartje ophalen want meteen reden we naar ons eerste melkveebedrijf. Oorspronkelijk was dit bedrijf opgezet als (Havep) fokbedrijf, nu was dit geëvolueerd naar enkel nog economisch produceren. Meteen werd duidelijk dat dit de doelstelling is van de melkveehouderij in Portugal.
De meeste bedrijven die we bezochten waren van Nederlandse origine en hadden ongeveer 200 – 300 koeien. Volgens de bedrijfsleiders is dit de schaalgrootte waar men met 2 à 3 personeelsleden behoorlijk goed kan ronddraaien. Zijn er minder koeien, dan werkt het personeel minder efficiënt, zijn er meer dan moet serieus geïnvesteerd worden in melkcapaciteit en personeel. De echte Portugezen zijn niet erg werkzaam, vertelde men. Dat is goed te begrijpen, want de slimme Portugezen trekken naar het buitenland en verdienen een veelvoud van wat op de boerderij te verdienen is. Dus wat overblijf dat zijn de minder werkzame of minder betrouwbare arbeiders. In de meeste gevallen echter werd beroep gedaan op (nog goedkopere) buitenlandse arbeidskrachten. Polen, Roemenen, Georgiërs, Oekraïeners, en noem maar op.
Ondanks het feit dat de meeste boeren die we daar bezochten daar al een tiental jaar waren zijn ze nog druk bezig om hun boerderij op punt te zetten, en werd luidop gedroomd van bepaalde wensen rond erfinrichting en sleufsilo’s. Dit ontlokte aan menig Vlaamse boer de bemerking dat het dan eigenlijk niet anders is dan bij ons, er is goed te leven van wat de boerderij opbrengt, maar vooral de overheid en de milieumaatregelen zorgen ervoor dat we er net niet toe komen om een spaarpotje aan te leggen.
Onze indruk van Portugal is dat daar geen grote bergen geld verdiend worden. De melkprijs ligt weliswaar enkele centen hoger dan de onze, quotumprijs is miniem, of zelfs over quotum melken is eerder standaard dan uitzondering. Maar de bijkomende kosten aan ruwvoederwinning liggen bijzonder hoog. Sinds mei had het niet meer geregend en dat zou dan ook zo blijven tot eind september, begin oktober. Dus alle gras is dood, en moet standaard heringezaaid worden. De eerste maaisnede komt er in januari en dan volgt een tweede en eventueel een derde snede, afhankelijk van het weer. Maïs is voldoende te krijgen op contract, maar wie enige opbrengst wil halen moet de hele zomer beregenen.
Hoewel het Portugese onderwijs geroemd wordt omwille van zijn degelijkheid volgen de meeste kinderen nog de Nederlandse school in Portugal, enkele uren per week. De meeste jongeren worden na hun middelbaar weer naar Nederland gestuurd om verdere studies te voltooien. Het verwondert ons dan ook helemaal niet dat de meeste emigranten na hun avontuurlijke loopbaan van plan waren om terug te keren naar hun thuisland. De vraag die velen van ons dan stelden was wat ze dan eigenlijk bereikt hadden? Vertrokken ofwel met een zak geld vanwege ergens (duur) onteigend ofwel met veel ambitie om echt te willen boeren, maar geen plaats op het ouderlijk hof. Aankomen in den vreemde, al of niet voor een bepaald deel bedrogen in de aankoop van een boerderij, zeer moeilijk of niet kunnen integreren, de kinderen die toch een stuk van je weggroeien als ze een vreemde taal beginnen te spreken, hen dan wegsturen naar Nederland naar school, vreemde arbeidskrachten in een steeds wisselende taal en voor korte duur, voeder is zeer duur in aankoop, net als de goede (beregenbare) grond. En na hun loopbaan terugkeren naar het thuisland, waar de bekenden van vroeger ook hun eigen leven leiden.
Mijn bijzondere aandacht ging ook uit naar de werking en organisatie van De Kennisclub, een poging tot netwerkvorming onder de Nederlandse emigranten. Er worden studievergaderingen, feestjes en bedrijfsbezoeken georganiseerd, er is het online contact via de website en Nieuwsbrief. Toch loopt het niet allemaal op wieltjes. De meeste boeren die ik daar sprak kenden de werking, maar namen er niet actief aan deel. Toch had het volgens sommigen een bijzonder bindende waarde voor de emigranten, volgens anderen leek de info soms op koffieklets.
Boeren onder de bakkende Portugese zon, het is in Vlaanderen niet slechter zeker?
Kijk voor alle foto’s op http://www.boerenblog.blogspot.com/
Luc Callemeyn
Voor het foto-album over onze reis naar Portugal:
 |
| Portugal 2007 |
(Klik op de foto)
Labels: Dagboek
posted by Luc Callemeyn @ donderdag, juni 14, 2007
7 Comments:
Is dit niet vreemd?
Gedurende de reis vraagt bijna iedereen of ik weer een verslag ga maken.
Als ik zeg dat dit veel te veel werk is, dan begrijpt iedereen dat.
Als ik er dan toch een Dagboek van maak, en daar een paar uur werk aan besteed, dan neemt iedereen dit klakkeloos aan als volledig normaal.
Als ik een fotoboek verzorg met bijna 500 foto's, dan lijkt iedereen dat te aanvaarden alsof dat dit uit de lucht komt vallen.
Geen mens die zich vragen stelt of het daar goed boeren is .
Geen enkele emigrant die vindt dat ik overdreven heb, onwaarheden heb verteld,of nog niet genoeg heb verteld.
Geen Vlaamse of Ndl boer die vindt dat dit een interessante weergave is, en die kan aangeven dat hij iets heeft bijgeleerd.
Waarom doe ik dan die inspanning?
Vertel het me!
Maak je geen zorgen Luc, er wordt veel gelezen en vindt maar normaal.
Om op je verslag terug te komen ik heb 6 weken stage gelopen op Quinta Dos Atafanos in mijn ogen een van de bedrijven die het beste gerund word en waar zeker de kost verdient wordt. Maar wat mij heel duidelijk was is dat het verschil tussen goed en slecht groter is als hier, toen wij stage liepen molken wij mee en ik herinner mij dat er toen ongeveer 350 koeien aan de melk waren met een gemiddelde productie van 29,5 liter er geen enkele koe was die appart moest gemolken worden, geen enkele koe was die kreupel liep en één koe was die een dikke hak had awel daar doe ik mijn petje voor af. Een vervangingspercentage van 18 % !!! Wetend dat er bedrijven bij waren die hun eigen veestapel niet in stand konden houden. Oke dit is mischien een uitzondering maar toch het vermelden waard. Je hebt zeker een punt wat voerkosten betekend, maar de meeste bedrijven hebben in de jaren 90 enorme steun gekregen tot 40% ( toen Portugal tot de EU trad ) Toen waren er mogelijkheden nu moet je kapitaal krachtig zijn avoturier zijn.
Luc, heb je verkorte dagboek gelezen en de foto's bekeken. klasse man.!!!
Ook daar groeien de bomen niet tot in de hemel lees ik. Vraag me zelfs wel af of die plaatsen er wel zijn!
Redelijk zicht gekregen op de situatie daar. vond de kritische opstelling richting de emigranten positief ( kinderen naar NL les, weerr terug willen naar B/Nl als ze ouder zijn etc)
groeten Auke
Volgens is dit geen juiste weergave van wat Portugal werkelijk is...
Sorry dat ik het moet zeggen maar volgens mij heeft de heer Callemeyn alle negatieve aspecten uit de verschillende verhalen opgeschreven en daar is het dan ook bij gebleven.
Ik heb jaren in Portugal gewoont, en wel met heel veel plezier!
@Anoniem, bedankt voor je uitleg.
Overal in elk land, in elke streek vind je toppers, gelukkig voor jou was je op een topbedrijf aldaar.
En dat van die steun, dat was nog door niemand gezgd op de reis, maar we hadden al een vermoeden.
@Auke, bedankt voor je toffe reactie.
Tot schrijfs (of tot Forums)
@ Mieke, het spijt me als u zich niet kan vinden in de beschrijving die ik geef over het boerenleven in Portugal.
Ik ben niet bewust op zoek geweest naar het negatieve, maar ik schrijf uiteraard wel subjectief vanuit eigen visie en vanuit de visie van mijn medereizigers. Dat mag ik hier toch?
Zoals reeds eerder vermeld was dit een studiereis, geen plezierreis.
Let ook op het feit dat wij bedrijven bezocht hebben die al vooraf geselecteerd werden op hun kwalitieten, dus een bedrijf van 30 koetjes stappen wij niet voor van de bus.
(Nederlandse) veehouders uit Portugal gaven uitleg over hun bedrijf, hun werkwijze, hun leefomgeving. Uiteraard werden dan door ons, de bezoekers, kritische vragen gesteld, waar de bedrijfsleider al of niet openhartig een antwoord op gaf. Vanuit mijn eigen visie heb ik dit Dagboek geschreven, met de bedoeling om ook aan andere Vlaamse en Ndl veehouders iets te laten weten over het boerenleven in Portugal. Ik moet niks vertellen wat zij al weten, het is nuttiger om items te brengen die in de marge staan en die misschien niet in de gewone (reis)verhaaltjes voorkomen.
Vanuit de uitleg van de emigranten en van onze uitstekende gidse Lucia hebben wij vernomen hoe moeilijk het is om in een vreemd land te integreren, met alle genoemde ervaringen erbij.
Overigens hebben wij op geen enkel bedrijf gehoord dat men er naar verlangt om bij de eerste goede gelegenheid het eerste vliegtuig naar huis te nemen.
Daarbij blijken zij dus uw laatste zin te bevestigen "dat zij al vele jaren met heel veel plezier in Portugal wonen".
Voor meer info over Portugal en het boerenleven hou ik me graag beschikbaar, via deze comments of via mail.
groeten,
Luc
Beste Luc
Mooie reis in goed gezelschap.Proficiat voor al dat werk dat U daaraan besteed.Het is waarlijk professioneel en af.Mooie herinnering zal het blijven.We kijken al uit naar volgende reis.
Groetjes
hugo
Een reactie posten
<< Home