Er loopt een koetje in de wei, met een kalfje erbij.
De meeste van onze koeien kalven helemaal alleen. Ze zijn zo gebouwd dat een normaal kalf gewoon door het bekken kan passeren. Dit is anders dan bij een vleesvee-ras, daar zijn de kalveren overmatig gespierd, en moet de kalving meestal door de veearts gebeuren, onder vorm van een keizersnede.In een weide dicht bij de boerderij heb ik hier vier kalfdieren lopen die algauw moeten kalven.
Onze oudste koe van 11 jaar is daarbij, haar uier begint al zeer groot te worden, en de bekkenbanden staan al enkele dagen los. Boeren zeggen dan dat ze "ingebroken" staat. Bij een normale koe mag je dan binnen enkele uren de geboorte verwachten.
Vanwege haar ouderdom loopt deze koe al enkele dagen zo, en uit veiligheid ga ik steeds nog even kijken als ik 's avonds laat de computer afsluit en voor ik ga slapen. Halfweg de nacht sta ik nog eens op, zo rond 3 uur, en ga gewapend met zaklamp "op controle".
Reeds twee nachten doe ik dat, maar Madame (Onni is de naam) heeft er nog geen zin in.
Terwijl ik zo geconcentreerd met deze ene koe bezig was had ik niet in de gaten dat een andere koe zich ook klaarmaakte, en vanmorgen lag er een blatend kalfje in de wei, reeds schoongelikt door de moeder. 't Was een witblauwe kruising, gelukkig is alles goed verlopen.
Kalf met koetje in de wei dus.
Aan de jonge gasten die vanacht om drie uur nog aan de fuif zijn, je mag er mee rekening houden dat ik ook nog eens "op den dool" zal zijn.
Labels: koeien
posted by Luc Callemeyn @ zondag, mei 13, 2007
0 Comments:
Een reactie posten
<< Home