Dagboek : Eventjes helemaal weg ...
Nog eens een oudere Dagboek-bijdrage van in de Boer & Tuinder.Opmerkende en trouwe lezers van deze blog zullen wel merken dat deze bijdrage ook op een andere plaats te vinden is, maar toch vond ik het nuttig om deze in zijn geheel nog eens te plaatsen. Geschreven juli 2004
Eventjes helemaal weg ...
Elk jaar proberen wij op reis te gaan en we wisselen dan af met een gezinsreis en een studiereis.
In het bestuur van de melkveeclub Westhoek Holsteins zitten enkele mensen die al regelmatig over de grens trokken en die deze info ook aan anderen willen doorgeven. Zo trokken we al meermaals mee op reis naar Nederland, Duitsland, Frankrijk en het Oostblok. We voelden echter al een tijdje dat er een embryo zat te rijpen om ook eens de grote plas over te steken, en we waren er als de kippen bij om ons aan te melden.
Ach ja, eerst zochten we nog wat uitvluchten; het was misschien nog een paar jaar te vroeg, de kinderen nog te jong, zo’n bedrijf achterlaten, wie zal de markten doen, alles kost veel geld, en nog zoveel meer.Maar uiteindelijk hebben we alles van ons afgezet en ons beiden ingeschreven.
Begin juni was het dan zover. Na vele weken van voorbereiding en organiseren van de thuisverkoop stapten we vol moed op het vliegtuig voor onze luchtdoop. We hebben het geluk dat we voor de verzorging van de koeien al 10 jaar kunnen rekenen op Stefaan die met zijn vader een melkveebedrijf heeft in samenuitbating, en zich zo kan vrijmaken. En in de melkverwerking verliep alles vlot onder deskundige hand van vaste medewerkster Gerda. De kinderen bleven thuis want opa en oma kwamen bij ons thuiswachten en konden zo de mogelijke bezoekers en telefoons ontvangen. Het doet natuurlijk wel raar om bij vertrek het nummer van de melkmachinedealer en veearts te moeten opschrijven, maar als je zelf thuis bent kan er ook wat gebeuren.
Het is zeer moeilijk onder woorden te brengen hoe goed wij het gesteld hebben op deze reis. We bezochten zowat 24 landbouwbedrijven en 4 toeristische attracties, hielden daar ook 5 barbecues bij boeren, verbroederden met de (oude) Vlaamse gemeenschap in Canada en dat alles gedurende een busrit van meer dan 3500 km in 11 dagen.
Zo waren we ook op het bedrijf van Bart en Els Desaegher in Michigan, vroeger 6 jaar geboerd in Leffinge. Na aankoop van een vervallen bedrijf van 200 koeien is hij in verschillende stappen gegroeid naar 1200, en nu waren bouwwerken bezig voor een melkstand 2x40 en nog 2 stallen van 650 dieren. Hun groei bereiken ze vooral door het efficiënte management, geen quota en de goedkope arbeid. En natuurlijk de momenteel zeer hoge melkprijs van 18 Bfr per liter. De meeste vaste arbeid zoals melken en voederen wordt gedaan door Mexicanen aan 8 €/uur alles betaald. Ze werken 7 dagen op 7, willen geen verlof en na 2-3 jaar keren ze terug naar hun land als rijk man, en dan staat alweer een jonge vervanger klaar .
Natuurlijk leidt schaalvergroting tot meer efficiëntie, reken even mee dat je bij 1000 koeien elke week 20 kalvingen hebt, maar evengoed 20 koeien droog te zetten en dergelijke. Zo kan je elke groep een apart en goed rantsoen geven. Bart heeft buiten de mengvoerwagen en 2 Bobcats bijna niets van eigen land of machines, alles wordt gecontracteerd met akkerbouwers uit de buurt.
Dezelfde situatie ook bij Léon van Loon uit Kalmthout, maar dit bedrijf was als één concept neergezet door een makelaarsfirma. Waar we wel van schrokken was het vele gebruik van stoffen die in Vlaanderen streng verboden zijn : BST voor de melkgifte, GGO’s, multivaccins, fertiliteitsbehandelingen, groeibevorderaars bij jongvee, volop hormonen bij vleesvee.
Verder in Canada waren we ook nog te gast bij Lieven en Nele Verschaeve-Mouton uit Kemmel. Zij waren daar nog maar 2 jaar, en omwille van de quota een kleiner bedrijf met 50 koeien. Zij wilden graag alles zelf in de hand houden maar er was nu toch ook al nieuwbouw geplant.
Tussenin zagen we nog een heel pak bedrijven, van mega-groot tot topfokkerij, maar telkens met een ander verhaal waar iedere keer wel iets uit te leren was.
Net als wij denk ik dat vele van onze reisgenoten de reis van hun leven gehad hebben. De laatste dag peilde ik eens aan iedereen persoonlijk naar de verwachtingen voor en na de reis, en ook de toekomstplannen. Het hoeft niet te verwonderen dat de antwoorden heel divers en soms ook tegengesteld waren. Deze bedenkingen zijn na te lezen op www.whh.be, de site van Westhoek Holstein, of op de rechtstreekse link van het verslag.
Wanneer wij bij ons het verhaal van de reis vertellen aan collega’s hier, dan komt onvermijdelijk de vraag of wij ook niet zouden willen naar ginder trekken. Persoonlijk spreken die grote antallen of die extreme fokkerij mij niet echt aan om te boeren, maar ik heb het allemaal wel zéér graag bekeken en meegemaakt, Als je echter een beetje kan leven met de beperkingen, dan is er in Vlaanderen ook nog te boeren.
posted by Luc Callemeyn @ vrijdag, februari 24, 2006
0 Comments:
Een reactie posten
<< Home