Dagboek : Mooi weer, .... vandaag.
Nog eens een oudere Dagboek-bijdrage van in de Boer & Tuinder :MOOI WEER, …… VANDAAG. (geschreven mei 2004)
De meimaand is zowat de mooiste maand die er is. De koeien “huppelen” voor de eerste keer weer naar buiten, de vogels leggen hun ei en de katten hun jongen en het is ook de maand waarin de melkveehouders tegelijk kunnen zaaien en oogsten.
Elk jaar maken wij van voordien de mooiste plannen om een super-voordroogkuil te maken, te beginnen met het maaien als er al een drietal dagen mooi weer voorspeld wordt. Liefst nog eind april of begin mei als er al voldoende opbrengst is en er nog geen kwaliteitsverlies is door de aarvorming. Daarna plannen wij direct open te spreiden en enkele uren voor het hakselen zullen wij in rijen steken zodat wij in de winter het beste ruwvoeder aan onze dieren kunnen geven.
‘Als ’t weer maar meewil’ denken wij daarbij dan stilletjes en dat was voor ons dit jaar niet echt het geval. We hebben de eerste zonnige dagen van eind april laten voorbijgaan om nog wat opbrengst bij te winnen en dan op zondagochtend 2 mei had er in onze keuken een bijeenkomst plaats die je gerust met het top-overleg binnen de regering zou kunnen vergelijken. De boer (de premier) dacht aan het gras dat stond te groeien en aan de maïs die in dat land moest gezaaid worden, en hoe verder de datum opschuift, hoe minder opbrengst voor de maïs. Maar de boerin (vice-premier) dacht aan de kwaliteit van het gras en daaropvolgend aan de boter en de kaas en stelde als eis dat er toch enkele dagen mooi weer moesten gegarandeerd zijn. Het KMI (zelfde coalitie) en nog drie andere weerberichten werden geconsulteerd, en ja, als we de zondagmorgen konden starten, dan was het net te doen. Dan moesten wij er natuurlijk wel in slagen om onze loonwerker Danny uit zijn bed te bellen die de zaterdagavond(-nacht) zijn jongerenplicht vervuld had in de diverse KLJ-bals. En het voordeel van een GSM is natuurlijk dat je die kunt … uitzetten als je slaapt, maar je kan dan wel een bericht inspreken, en zo waren we om 11.00 u dan toch aan de gang. Er moest echter ook nog rekening gehouden worden met het sociale luik want het was zondag en er werd bezoek verwacht van een vroegere klasvriend die we al lang niet meer gezien hadden. Het compromis tussen de sociale partners bestond dan hieruit dat ik wat later op de middag zou toekomen en weer wat vroeger zou vertrekken. Maar Alain die had zijn boerenhart niet verloochend, was eventjes langs de binnenweggetjes doorgekomen en herkende mijn groene traktor al van verre. Zo verliep het weerzien al vroeger dan verwacht. En net voor het middageten begaf de hooikeerder (regeringscrisis ?) door een gebroken tandwiel. Dan blijkt toch het voordeel van de mobiele telefoon en de altijd presente mekanieker Dirk beloofde mij na zijn middageten een andere machine klaar te zetten. Dus even over en weer naar Loppem en na enkele aanpassingen konden wij er weer volop tegenaan. De maandag nog eens gekeerd en de dinsdag ook en vanwege wat motregen begon ik de dinsdagavond al het gras van de weiden in rijen te steken. Maar toen sloeg het weer al tegen en regende het vanaf de woensdagmiddag heel hard, zodat het gras uiteindelijk veel te groen en veel te nat in de kuil ging. Meteen betekende dat ook veel extra werk door de grote massa die onvoldoende gedroogd was. Het zal ons daarbij nog heel wat studiewerk en geld kosten om het rantsoen te optimaliseren, maar we nemen ons voor om het volgend jaar veel beter te doen.
Vaste traditie in de meimaand is ook de familiebijeenkomsten rond Eerste- en Plechtige Communie. Eigenlijk zijn dat zowat de leukste feesten, met al die jonge kinderen en jonge ouders en grootouders. Zo waren we zondag al van de partij bij onze broer Filip en volgende week is het de beurt aan onze Sarah (12). Feesten op de boerderij is toch het mooiste wat er is. Je aperitieft, je praat, je eet, je maakt kennis met de andere familie, veelal ook boeren of aanverwante. Bij mooi weer kunnen de kinderen dan buiten ravotten want er is toch plaats genoeg.
Als toemaatje krijg je nog een rondleiding op het familiebedrijf waarin de trots voor alles wat verwezenlijkt is duidelijk tot uiting komt. En het moet ook niet té lang duren want ’s avonds moet er weer gewerkt worden op het eigen bedrijf. In de gesprekken aan tafel wordt menig oogst of ploegwerk besproken, verkopingen worden nog eens overgedaan, of de laatste stunt van de machinehandelaar wordt gewikt en gewogen.Maar het mooiste van al zijn de gezichten van de opa’s en de oma’s die al deze gesprekken volgen en fier hun grote en kleine kinderen gadeslaan en al deze gouden momenten koesteren.
Het zou eigenlijk alle dagen mooi weer mogen zijn.
posted by Luc Callemeyn @ vrijdag, februari 17, 2006
0 Comments:
Een reactie posten
<< Home