De stijging van de voedselprijzen.
Van een lezer kreeg ik de vraag om volgende tekst te publiceren.Let op: dit is niet (volledig) mijn persoonlijke mening.
Onderstaande tekst werd geschreven op 16 december 2008, daags na de betoging in Brussel tegen de prijsstijging van voedingswaren (zogezegd om de bescheiden inkomens te bescher-men). Het was de bedoeling dat die in Landbouwleven van 21 december als lezersbrief zou gepubliceerd worden. Maar als je weet dat iedereen die in Landbouwleven zijn brood ver-dient ook hogere prijzen moet betalen voor zijn voeding, en tevens wenst verder te kunnen genieten van alle voordelen waar landbouwers alleen maar kunnen van dromen, is het meer dan begrijpelijk dat ze die tekst weigerden te publiceren. (Misschien waren ze ook wel aan het vertrekken op Kerstvakantie, want nog nooit was het zo druk geweest in Zaventem als die dag. En dan maar betogen omdat prijzen voor voedsel de pan uitrijzen!) Wel kan je zich dan af-vragen in welke mate een blad als Landbouwleven (alle andere organisaties die zogezegd de belangen van landbouwers verdedigen zullen wel niet beter zijn) werkelijk de belangen van de Landbouwers ofwel die van zijn eigen personeel verdedigt. Toch wel goed dat landbouwers zich daar bewust van zijn.
NAAR EERLIJKE LANDBOUWPRIJZEN ?
Landbouwer ben ik niet, wel tracht ik mee te leven met alles wat in die sector gebeurt, en zo weet ik dat de recente prijsstijgingen voor sommige producten slechts een schuchtere, nog steeds onvoldoende poging zijn om een volledig scheefgegroeide situatie recht te zetten. Nu wordt het niet alleen duidelijk, het wordt zelfs duidelijk bewezen dat onze bevolking van geen rechtzetting wil weten. Bewijs: alles wat de laatste dagen in de geschreven pers, in de radio maar vooral op TV te lezen, te horen en te zien was over die prijsstijgingen van voedingspro-ducten. En klap op de vuurpijl: de betoging in Brussel vorige zaterdag voor de bescherming van de koopkracht.
Wel is men voorzichtig. Openlijk geeft men de landbouwsector niet de schuld van die prijsstijgingen. Het wordt alleen maar gesuggereerd. “De basisproducten zijn gevoelig in prijs gestegen” zegt men, om niet te zeggen: “overdreven” gestegen. Maar bij iedereen, bij de hele bevolking betekenen deze woorden noch min noch meer: “de landbouwproducten zijn te duur geworden. Die prijzen moeten weer naar beneden”. Zo en niet anders wordt dat door iedereen begrepen.
Niet alleen voorzichtig, maar ook diplomatisch is men. Er wordt niet gezegd: “de land-bouwprijzen moeten weer naar beneden”, maar er wordt gezegd: “er moeten maatregelen ge-nomen worden om de koopkracht van de bescheiden inkomens te vrijwaren”. Maar wat zullen die maatregelen zijn? Nu reeds wordt openlijk en duidelijk gezegd dat voor die maatregelen die sommigen voorstellen geen geld is in de schatkist. Dat geld zal dus door anderen moeten opgehoest worden. Wat zal die maatregel zijn? Dat de prijzen voor de landbouwproducten weer dalen, want daar zal maar 2 procent van de bevolking onder lijden. Meer bedraagt de landbouwbevolking immers niet meer in ons land. Alle anderen hebben ze het leven reeds lang onmogelijk gemaakt. Als die 2 procent van de bevolking, die zich toch steeds braafjes laat doen, nu wat meer afziet om het die 98 procent, die steeds klaar staat om op straat te ko-men, ter wille te zijn is dat toch mooi meegenomen. Als je politieker bent die zoveel mogelijk stemmen moet halen is de keuze toch vlug gemaakt.
Nog veel mooier wordt het als je ze dan hoort beweren dat ze vooral de koopkracht van de bescheiden inkomens willen beschermen, want voor hen kwamen ze toch op straat verleden zaterdag. En dan schakelen ze in één adem over op de armen, want hun probleem wordt steeds acuter. Dat ze gevoelig zijn voor armen, daar ben ik het mee eens, dat ben ook ik, en voor sommigen is er werkelijk een probleem. Maar dat ze eerlijk blijven. Dat ze een kat een kat noemen. Denk je echt dat het uit bezorgdheid is voor die armen dat er plots moord en brand geschreeuwd wordt in de media, dat er op zo korte tijd zo veel volk gemobiliseerd wordt om op straat te komen? Nee, het was om de koopkracht van de bescheiden inkomens te beschermen, om hun eigen koopkracht op peil te houden.
Maar wie zijn nu eigenlijk die bescheiden inkomens? Welk is het gemiddeld gezinsinko-men van de landbouwbevolking? En welk is dit in de andere beroepscategorieën? Dat ze eerst eens duidelijke cijfers op tafel leggen vooraleer een hele hetze te creëren die moet leiden tot een daling van het gezinsinkomen in de landbouw, zogezegd om de koopkracht van de be-scheiden inkomens te beschermen. Ja, het zijn weer de “echt bescheiden” inkomens die moe-ten opdraaien voor de “minder bescheiden” inkomens, opdat die toch maar niet zouden moe-ten inleveren. Er bestaat toch een woord voor een dergelijke houding. Of betekent hypocrisie misschien iets anders?
Ja, over hypocrisie gesproken. Eerlijke prijzen, daar heeft men het toch steeds over. De arbeider heeft recht op een rechtvaardig loon. Daar twijfel ik helemaal niet aan. De landbouwer uit het zuiden heeft recht op een eerlijke prijs voor zijn product. Ik ben zeker de laatste om dat tegen te spreken. Zelf ben ik lang genoeg werkzaam geweest in een ontwikkelingsland om te weten wat oneerlijke, onrechtvaardige prijzen betekenen. Maar waarom heeft de land-bouwer hier, bij ons, in eigen land, dan geen recht op eerlijke prijzen? Waarom laten diegenen die opkomen voor eerlijke prijzen voor landbouwers in het zuiden zich niet méér horen om eerlijke prijzen te eisen voor landbouwers hier? Alleen als ook hier de landbouwprijzen eerlijk zijn zal dat probleem in het zuiden kunnen opgelost worden. Maar wil men hier wel eerlijke prijzen? Ook daar is de hypocrisie compleet.
“Nog in het begin van de jaren zestig van de vorige eeuw gaven Belgen de helft van hun budget uit aan voedsel. Veertig jaar later is dat slechts 12 procent. Zo bekeken hoeft de con-sument niet in paniek te slaan indien de voedselprijzen enkele procenten omhoog gaan.” (De Standaard, vrijdag 14 december 2007. Dit is ook te lezen in het boek: “Koe 80 heeft een pro-bleem” van Dirk Barrez. De landbouwer die dit boek nog niet las wacht best niet langer meer. Landbouwers moeten tegenwoordig weten hoe de vork aan de steel zit zodat ze hun zaak kunnen en durven verdedigen.) Dat die schampere 12 procent kost wat kost moet behou-den blijven, of zelfs nog moet zakken, en als een verworven recht beschouwd moet worden, ook als dat ten koste gaat van een landbouwinkomen dat ver beneden het nationaal gemiddel-de ligt, dat maakt het toch al te gortig. Heeft de landbouwer dan geen elementair recht meer? Van eerlijke prijzen gesproken!
Ja, verworven rechten, ook al zijn die niet elementair, zijn blijkbaar belangrijker dan ele-mentaire rechten, zelfs als die nog niet verworven zijn. Het is nu éénmaal een verworven recht dat iedereen 2 verlofdagen per week heeft, een maand, of bijna, per jaar, en twee of zelfs 3 keer per jaar op vakantie kan gaan. Boekingen voor sneeuwvakanties stegen dit jaar met 25 procent. Nee, daar ben ik niet tegen! Het is hen gegund. Maar welke landbouwer kan zich dat alles permitteren? Waarom moet dan moord en brand geschreeuwd worden, waarom moet onmiddellijk betoogd worden als de voedselprijzen een beetje, maar nog steeds onvoldoende, stijgen ten voordele van die bevolkingsgroep die zich dat niet kan permitteren? Van niet-elementaire verworven rechten en niet-verworven elementaire rechten gesproken!
Vind jij het normaal dat tot voor kort (en nu is het nog steeds niet veel beter) een land-bouwer minder kreeg voor een liter melk dan hij moest betalen voor een liter water in de win-kel? Je kent toch het verschil in productiekosten! Ik ben een zestiger. In mijn jeugd kostte een pint bier op café 5 BF. Hoeveel kost die nu? Waarom mocht de melkprijs niet op dezelfde wijze stijgen als de bierprijs? De productiekosten stegen wel in dezelfde mate! Een liter ben-zine kostte toen 6 BF. En nu? Een kilo aardappelen werd toen gemiddeld 1 BF/kg betaald aan de landbouwer. En nu? Zijn de productiekosten van aardappelen immers niet in dezelfde mate gestegen als de brandstofprijs? Waarom mag de aardappelprijs aan de producent praktisch niet stijgen en die aan de tussenhandelaar wel? Waarom steeds twee maten en twee gewich-ten? Van eerlijke prijzen gesproken!
“Landbouwers, niet te vroeg gejuicht”, dat was de titel van het artikel in de Standaard van verleden vrijdag (14 december). Inderdaad, de huidige landbouwprijzen, nog steeds onvol-doende, zullen het moeilijk hebben om zich te handhaven, want van alle kanten zal er zware druk op uitgeoefend worden. Nu reeds wordt de campagne, de hetze, volop voorbereid in de pers. Eerlijke prijzen wil men immers niet in de landbouwsector. Dat wordt nu maar al te dui-delijk.
Landbouwers, laat u niet langer doen! Het is hoog tijd om u voor te bereiden om uw elementaire rechten te verdedigen, meer dan ooit. Het zal nodig zijn. Tot geweld mag en wil ik niet oproepen, maar toch vrees ik dat het meer dan ooit nodig zal zijn uw tractoren klaar te houden om de straten vreedzaam te bezetten. Anders wordt datgene dat nu reeds bereikt is, hoe gering ook, jullie weer afgenomen. Daarom doe ik hier beroep, zo krachtig mogelijk, op Boerenbond, Algemeen Boerensyndicaat, alle mogelijke landbouworganisaties en telersvere-nigingen, de koppen bij elkaar te steken en solidair de handen in elkaar te slaan om nu reeds heftig te reageren tegen die mediacampagne die er vooral op gericht is het al te weinige dat reeds bereikt is weer te niet te doen. Houd u ook klaar om tot actie over te gaan indien nodig. De elementaire rechten van de zwakste bevolkingsgroep zullen met alle middelen verdedigd moeten worden. Dat is nu reeds overduidelijk. Jullie hebben er veel meer redenen toe dan diegenen die nu reeds op straat gekomen zijn.
Een niet-landbouwer die de landbouw een warm hart toedraagt.
E.M. uit A.
De opsteller is mij onbekend, ik herhaal nog eens: dit is niet (volledig) mijn persoonlijke mening.
posted by Luc Callemeyn @ donderdag, december 27, 2007
2 Comments:
Er zit wel een grond van waarheid in, maar toch, volledig eens ben ik het niet, wat mij wel is opgevallen, de melk wordt duurder, dus: ineens +2% quotum erbij, met daarbij de hoop dat de prijs terug tot een veel lager niveau zakt.
@ Jef,
ik waardeer je mening, en je conclusie is er ook eentje van die mij opgevallen is.
Een reactie posten
<< Home