2008 : Gedaan met zoenen!
Deze tekst heb ik verleden jaar begin januari met veel plezier gelezen én onthouden bij Cursief HuigjeOudejaarsavond, ergens in een verlaten hoek in Vlaanderen …
twintig man en vrouw vieren samen oudejaars …
de sprankelende aperitief met ‘warme en koude hapjes’ is terecht gekomen in de man en in de vrouw …
één tante heeft haar bakkes lichtjes verbrand …
het betekent wel dat in het eerstvolgend uur het erg stil is vanuit die hoek …
één nonkel is erin geslaagd om één warm hapje te laten verdrinken in zijn fluitglas …
of hoe warm in één seconde weer koud kan worden …
Drie tantes én één jonge dame zitten al met rooie kaken mee te kakelen.
De avond is nog jong maar het babbelwater heeft al zijn gevolgen.
Gelukkig wordt het voorgerecht geserveerd.
Buiten het omvergooien van een glas Chablis én dat door de op-één-na oudste nonkel verloopt die gang relatief rustig.
De klok wijst ondertussen al 22u45 aan.
Tijd voor de hoofdvogel oftewel hoofdschotel. Efkes zijn de gasten de heilige hubertus indachtig wanneer een opgevulde fazant wordt geserveerd. Natuurlijk met aangepaste wijnen.
Even traditioneel wordt de Bordeaux geproefd door die nonkel die er in principe het meest van kent én die met veel bravoure eerst zijn lange neus in het glas steekt, het glas in beroering brengt (en daarbij bijna zorgt voor rode vlekken op het schoonste tafellaken) én dan in één vloeiende beweging de godendrank in zijn mond verspreidt. Vervolgens heel even fronzend nadenkt om dan de historische woorden uitspreekt naar iedereen die met bijna-open-mond staat te kijken naar hem: ‘Het is goed’.
Meteen het signaal voor de ober in dienst om alle glazen verder vol te schenken met de Supérieur.
En dan nadert het uur der waarheid met rasse schreden. Het muziekprogramma op Eén wordt ietsie luider gezet zodat de huiskamer niet zal missen hoe Katja straks begint af te tellen.
Maar voor het zover is, gebeurt het onverwachts.
Enkele tantes, nonkels, nichten en neven verlaten even de tafel, zoeken respectievelijk de handtassen (of sacochen) en wintervesten op om kort nadien weer aan de feestdis te verschijnen, gewapend met een mobieltje oftewel gsm.
In totaal zijn er 6 Nokia’s, 3 Alcatels, 1 Motorola en 1 Ericson aanwezig.
Alle toestellen worden kort vóór middernacht in aanslag genomen. En dan begint Felicé af te tellen, de laatste seconden van het jaar zijn er … nog even en het is tijd om elkaar een gelukkig jaar te wensen.
Oma en opa alsook een paar gsm-loze gasten maken zich klaar om de wensen en de zoenen in ontvangst te nemen. Vooral opa kijkt er erg naar uit om het vrouwelijk schoon drie keer te kussen.
Drie … twee … één …NIEUWJAAR !
Terwijl het vuurwerk knalt op het televisiescherm, staan oma en opa er verweesd bij.
Tantes, nonkels en alle kleinkinderen hebben geen tijd om een gelukkig nieuw jaar te wensen.
Allen zijn druk in de weer om met hun gsm te pogen nieuwjaarswensen te versturen.
Vaak lukt dat niet – het spitsuur namelijk!-
En zo gebeurt het dat pas 25 minuten na middernacht opa zijn lang verhoopte kussen krijgt.
Helaas niet van iedereen … want …
Iedereen spurt terug naar de tafel als daar tot ruim 01.00 uur bijna ononderbroken de verschillende gsm’s een kakofonie van ringtones en bieps of biepen uitspuwen.
Allemaal signalen dat er één of meerdere berichtjes gearriveerd zijn.
Opa gaat slapen.
Hij droomt van schone vrouwen.
Bedankt Bart voor de toestemming van publiceren van deze mooie tekst.
posted by Luc Callemeyn @ donderdag, januari 03, 2008
0 Comments:
Een reactie posten
<< Home