Dagboek : Je geld of je leven!
Dit Dagboek werd gepubliceerd in november 2005.Je geld of je leven…..
Toen de melkkwota ingesteld werden in 1984 was ik nog meewerkend helper bij mijn ouders. Ik herinner me nog levendig de infovergaderingen die toen ingericht werden, het onbegrip waarmee de nieuwe regels onthaald werden en de krasse uitspraken van de consulenten van Boerenbond die een vermindering van de melkplas en van de melkveestapel toen al bijna als een voldongen feit zagen.
Ondertussen zijn we, jawel, 21 jaar verder, de ervaren consulent van weleer is topambtenaar geworden op het kabinet Landbouw bij Leterme, en met de vermindering van de veestapel heeft het in het begin nog zo’n vaart niet gelopen.
Na enkele jaren werden de kwota een beetje verhandelbaar, en alerte marktspelers zagen spoedig in dat het altijd wel voor iemand goed was als er een pak geld verlegd wordt. De overnemer die moet lenen bij de bank om kwota te kopen, de overlater die datzelfde geld op de (zelfde) bank kan zetten, of direct kan uitdelen aan zijn kinderen. Met als logisch gevolg dat dit kapitaal ook definitief uit de landbouw verdwijnt.
Wie in die jaren een beetje heeft vooruitgekeken en zijn bedrijf actueel heeft gehouden zal ook hierin de nodige investeringen gedaan hebben. Ook wij zijn op die kar meegesprongen en hebben zo sinds de overname van het bedrijf van onze ouders onze omvang verdriedubbelt. Onze laatste aankoop in 1995 was meteen ook de grootste en is lange tijd een drukbesproken onderwerp geweest voor boeren “na de hoogmis”. Op het moment dat wij die overname deden verklaarde iedereen ons voor gek, bij wijze van spreken was het enkel wachten op de deurwaarder, maar toen de verkoop van kwota daarna voor enkele jaren vastlag kwam men ons soms vertellen dat wij veel “chance” gehad hadden. Het is maar hoe je het bekijkt zeker. Toch moet het mij van het hart dat wij voor een bijzonder hoge prijs enkel een standaard bevestigingsbriefje van het Ministerie kregen met daarop de vermelding dat wij het “recht” kregen om zoveel liter te produceren. Voor eenzelfde bedrag krijg je van de notaris bij aankoop van grond een officiële akte in viervoud.
Omdat wij toen kozen voor een langlopende lening (jonge boer en nog vele andere plannen) zijn wij die zware investering in productierechten nog altijd aan het afbetalen. Ik durf het hier aan om U even te laten meerekenen, bij een aankoopprijs in 1995 van meer dan 1 Euro per liter komen wij inclusief intrest aan een afbetaalde prijs van 1.65 Euro per liter. Wie de prijzen op vandaag hoort verschiet daar misschien niet van, maar wie even realistisch is en die kwotakosten afschrijft over een periode van 10 jaar komt dan logischerwijze aan een netto kwotumkost van 16 cent per jaar. En als dat cijfer in de bedrijfsboekhouding nu precies de vergoeding is voor arbeid en investeringen, dan betekent dit dat wij tien jaar op een derde van ons bedrijf voor niks gewerkt hebben.
Wij hebben ons wel altijd opgetrokken aan de gedachte en de hoop dat wij die liters ooit weer zouden kunnen verkopen (bijvoorbeeld overlaten bedrijf) maar als wij de geruchten binnen Europa zo een beetje volgen, lijkt daar van langs om minder kans toe te zijn. Zelfs binnen Boerenbond heeft men de discussie rond het afschaffen van de kwota opgestart.
Dit alles kwam bij mij op toen ik onlangs een paar kinderen bezig hoorde in een spelletje, en waarin de vijand de keuze gelaten werd: “Je geld of je leven!”. Maar het lijkt me nu wel dat men ons bij die investeringen in melkkwota of “gebakken lucht” maar meteen ons geld én ons leven genomen hebben.
Nog niet zo lang geleden kwam bij ons in de hoevewinkel een vroegere “marchand” (handelaar) en ik vond dat al lichtjes verdacht, ik was nog iets meer op mijn hoede toen hij tot bij mij kwam om een beetje te klappen. “Het is nogal wat hé bij de boeren, niks verdienen, heffingen, investeringen. De melk is toch nog altijd het beste. Maar dat kwotum, wat peins je daarvan, zoveel geld, wie kan dat nog betalen. Hoeveel zouden ze nu durven vragen zo, voor een liter?” Ik hield me wat op de vlakte, vertelde dat dit afhankelijk was van het vetgehalte en van de voorwaarden rond de meegaande grond. En ik noemde een actuele prijs. “Is’t waar, zoveel? Zo kleden ze de boeren helemaal uit!” En bijna direct daarna “ Maar apropos, ik weet nog een plaats waar ze 150.000 liter zouden verkopen, en ik kan wel een goed woordje doen …” Wat een “geluk” dat er nog mensen rondlopen die ons een beetje willen “helpen”.
Overigens, bij het bovengenoemde gangsterspelletje van de kinderen op de speelplaats was er eigenlijk nog een derde optie : “Je geld of je leven of … je broek afgeven!”.
Dat is nog een andere optie.
Luc Callemeyn.
posted by Luc Callemeyn @ vrijdag, mei 05, 2006
4 Comments:
Nog niets aan actualiteitswaarde ingeboet, of vergis ik me ? In elk geval : ik denk dat er een paar pipo's bijzonder rijk geworden zijn van kwota's. En zeker niet noodzakelijk boeren.
Norel
Norel,
Ik denk dat je wel gelijk hebt, en dat kan je ook tussen de regels van mijn Dagboek lezen.
Luc
Nu dat we overtuigd zijn van je propere onderbroek mag dat in feite geen probleem zijn.
@Anonymus,
Ho ho maar, het is al altijd één van mijn slechte karaktertrekjes geweest dat ik NIET altijd doe wat moeder zegt, dus ....
Mag ik vragen om een comment te ondertekenen met een naam ?
Luc
Een reactie posten
<< Home