Dagboek : In blijde verwachting .....
Elk weekend presenteer ik u één van mijn oude Dagboeken van in Boer & Tuinder.Dagboek 2 : In blijde verwachting ..... (januari 2004)
Het gebeurde op een zondagavond in september. We waren pas terug van een namiddagje wandelen in Brugge en we maakten ons klaar voor onze avondwerkzaamheden van koeien melken, kalfjes verzorgen en voederen. De jongeman aan de telefoon klonk enigszins in paniek, maar stelde ons hoopvol de vraag of hij geen stage bij ons mocht doen. Het bleek dat hij de week daarop op stage moest op een landbouwbedrijf, en hij had nog steeds geen vaste afspraak. Omwille van het zeer specifieke karakter van onze activiteiten zijn wij nooit grote voorstanders geweest van stagairs. Meestal komen ze heel je werking uitkijken en als je niet oppast wordt je beconcurreerd door iemand aan wie jij de stiel hebt geleerd. Wij hebben het tenslotte toch ook zelf moeten opbouwen door meer op te staan dan te vallen. Na kort overleg met Krista besloten we toch maar de sprong in het onbekende te wagen en hebben we toegestemt.
Het weekend erna belde hij de zondagmorgen op voor de bespreking van de stage en het tekenen van het stagecontract. Binnen een uurtje ben ik bij je , zei hij, en inderdaad, daar was hij, met de fiets, 18 km. Van de eerste aanblik werd het me al duidelijk dat ik niet met een gewone jongen te doen had. Een grote kerel, lang (maar verzorgd) pluimhaar en een gezicht dat geen gemakkelijke jeugd verried. En aan de keukentafel kwam het er beetje bij beetje uit. De lagere school gedeeltelijk in het buitenland gevolgd omwille van het werk van zijn pa, daar een leerachterstand opgelopen en door het PMS doorverwezen naar het beroepstuinbouw omdat dat blijkbaar het enige was wat hem interesserde. Zes jaar op alle mogelijke manieren gepest omwille van zijn afkomst, onwennigheid met de sector, uiterlijk en slechte punten. Maar toen het moment kwam om in een beroep te stappen zoals de anderen heeft hij ze allemaal een neus gezet en gekozen voor het regentaat (!). Daar heeft hij enkele goede vrienden getroffen die hem stimuleerden in het studeren. Hij is niet iedere keer met glans geslaagd, maar zit nu toch al in zijn laatste jaar.
Maar nu moest hij 2 x 2 weken stage volgen, en omdat hij zijn hele middelbaar al in het tuinbouw had gezeten wilde hij ook eens met landbouw kennismaken , en dan liefst met melkvee. Met de stageplaats die hem door zijn vroegere school was toegewezen liep alles goed, tot ze kennismaakten en hij een week voor de stage botweg afgewezen werd, waarschijnlijk weer voor de redenen die hem vroeger al altijd hadden achtervolgd. En door verder navragen kwam hij uiteindelijk bij ons terecht, als laatste hoop.
Nu moet ik toegeven dat hij de eerste dagen niet echt van praktisch nut was, hij bekende me dat hij eigenlijk bang was van koeien, maar dan alleen omdat hij er nog nooit echt dichtbij was geweest. Na 2 weken meewerken haalde hij echter zonder problemen de koeien op en hielp hij melken en voederen tot aan zijn laatste bus, maar ook klauwverzorging en insemineren en zelfs weidebloten met de traktor. En dat alles werd niet ingegeven door zijn afkomst maar door zijn enorme wilskracht om alles vast te pakken en iedere uitdaging aan te gaan.
Ik ben wel blij dat deze stagair bij ons terechtgekomen is. Ik weet niet of hij ooit leraar zal worden of misschien in een of andere landbouwadministratie terecht zal komen.Maar wij maken als boer nogal graag eens de opmerking dat de wetten weer eens geschreven of gecontroleerd worden door mensen van achter een bureau die er niets van kennen. Maar als wij hen nooit de mogelijkheid bieden om iets te leren of ervaring op te doen, wat kunnen wij dan verwachten ? Misschien moet een dergelijke stage wel verplicht ingelast worden in elke opleiding van iemand die administratie doet of in het beleid zit voor land en tuinbouw. Als boer moet je er natuurlijk wel wat tijd insteken, maar je krijgt er ook wat hulp voor terug.
In 1990 lazen wij een advertentie in De Boer waarin IAAS op zoek was naar gastgezinnen voor buitenlandse landbouwstudenten . In een opwelling schreven wij ons in en in de zomer hadden wij voor 1 maand een Noor op stage. Dit is ons heel goed meegevallen en in 1994 zijn wij daar zelf op bezoek geweest voor 10 dagen, met de auto. Wij verbleven daar in hun woning en later zakten wij af naar de ouderlijke boerderij van zijn Deense vrouw. Nu hebben wij nog regelmatig kontakt met elkaar en waarschijnlijk komt Torfinn deze zomer op bezoek.
Toen wij enkele weken geleden weer een oproep zagen van IAAS hebben wij niet getwijfeld en ons direkt ingeschreven. Wij krijgen er deze zomer dus eentje bij en we zijn in blijde verwachting of het deze keer weer zo goed zal meevallen.
U zal het misschien bijna niet kunnen geloven, maar wat las ik verleden week in het woord van BB voorzitterNoël Devisch in Boer & Tuinder in "Op de eerste rij" ?
"Stages : Minister President Leterme heeft ons meegedeeld dat de jonge Vlaamse ambtenaren als onderdeel van hun opleiding, stage zullen lopen op bedrijven. Dit is een schitterend idee. Op die manier kunnen de ambtenaren kennis opdoen over de manier waarop bedrijven concreet worden geleid en aan den lijve ondervinden wat de knelpunten zijn in de contacten met de overheid. Dit kan de dialoog alleen maar bevorderen."
Dat vind ik dus nu eens echt goed van de Minister-President. Ofwel heeft hij mijn artikel van twee jaar geleden zolang onthouden, en pas nu concreet ten uitvoer kunnen brengen, ofwel heeft hij al mijn oude Dagboekartikels gespaard en misschien een paar weken geleden eens allemaal herlezen, en er plots op gedacht dat dit nog moest uitgevoerd worden. Bravo aan Yves Leterme, onze Minister voor landbouw.
posted by Luc Callemeyn @ vrijdag, februari 03, 2006
0 Comments:
Een reactie posten
<< Home