Nieuw Dagboek: De fiere boer ploegt voort.
Er werd mij gevraagd om nog eens een Dagboek te schrijven voor Boer & Tuinder, het weekblad van onze agrarische syndicale organisatie BoerenbondDe fiere boer ploegt voort
Zondag werd een nieuwe burgemeester binnengehaald in Jabbeke. Voor de vroegere burgemeester werd de combinatie bedrijf en parlementair werk te zwaar en zodoende kreeg onze eerste schepen Daniel Vanhessche plots de kans om aan het hoofd te komen van onze gemeente. Hij is opgegroeid op een gemengd bedrijf in Oudenburg en verdiende zijn eerste sporen in het organisatieleven in KLJ en in het gewest. Reeds 20 jaar is hij voorzitter van onze Landelijke Gilde en zo bekwam hij ook de verantwoordelijkheid over landbouw (maar niet milieu). De boerenstand is natuurlijk blij en trots met zo een hoge bevordering. Er was blijkbaar nog ruimte in de gemeentekas om een feestje te organiseren voor de installatie van de burgemeester, en in Jabbeke doen ze dat meteen goed. Het werd een zondagnamiddag vol met optredens en gratis drank en snacks uit het vuistje. Wij mochten dezelfde croc monsieurs bakken als op Agriflanders, helaas hadden wij geen elektriciteit genoeg en ging het niet snel genoeg naar de zin van de wachtenden. Op bepaalde momenten stonden wel 30 mensen voor en rond onze tafel met soms grove opmerkingen van ongeduldige hongerigen. Het was zelfs zo erg dat mijn stressbestendige Krista een paar keer een minuutje van tafel is weggelopen, en dat wil wel wat zeggen.
De laatste weken is het erg druk met de reservaties voor de bedrijfsbezoeken. Het lijkt wel of iedereen gewacht heeft op het voorjaar en dat nu alles losbreekt met de eerste warmte. Het boeiende is dat het altijd weer een verrassing is welk soort mensen je voor je hebt. Hoe volkser en spontaner, hoe liever wij het hebben, en hoe meer vragen ze stellen, hoe beter wij kunnen inspelen op hun leefwereld. Jammer genoeg krijgen wij wekelijks enkele aanvragen van mensen die denken dat het bij de boer zo even tussendoor kan en dan moet het maar gratis zijn. Het klinkt hard, maar voor niks gaat de zon op en wij moeten ook onze tijd nuttig besteden. (Lees: “Praten werkt”, maar wij moeten op het einde van de maand toch onze leningen terugbetalen). Er is vrij veel werk aan het beantwoorden van alle mails, het uitwerken van de aanvragen, en wij staan er altijd op dat organisatoren nog eens op voorbezoek komen. Soms is dit wel de grootste bron van frustratie: reisleiders blijken er een neusje voor te hebben om onverwacht en ongelegen te komen. En, niet onbelangrijk, bij het einde van het bezoek moet je opletten dat ze niet weg zijn zonder hun koffie en andere verbruiken af te rekenen.
IKEA lanceerde een stunt om een biefstukje aan te bieden voor de luttele prijs van 2,50€. Gratis promotie voor rundsvlees van bij ons vonden sommige producenten, anderen vonden het een kaakslag voor de landbouw omwille van de lage prijs. Boerenbond diende een terechte klacht in bij de overheid maar die klacht was niet ontvankelijk. Uit interesse volgde ik de reacties in de kranten. Misschien deed ik dat beter niet, want daar word je echt niet vrolijk van. Een hele kleine minderheid heeft begrip voor de ondermaatse uitbetaling van de boeren, maar de meerderheid van de reageerders wil enkel de allerlaagste prijs. Er is zelfs kritiek op alles wat wij doen, als wij met een kleine tractor rustig langs de baan rijden zijn wij een hinder op de weg. Wanneer we met een grote tractor efficiënt rijden met een grote vracht, dan zijn het mastodonten op de weg die aan 45 km/u “door de dorpskern scheuren”. Zelfs de zonnepanelen op de stallen vinden geen genade, een particulier mag op zijn woning 10kW leggen, en de boeren krijgen te veel subsidie om dan groenestroom certificaten uit te melken. Dan doe je nog eens iets voor het milieu. Samengevat zou ik denken dat het geen goed idee zou geweest zijn om daar die zondag aan de ingang van de Ikea actie te voeren. We konden wel eens slaag krijgen van de misnoegde consument.
Het gaat goed met de voedingsbedrijven de laatste tijd. Bedrijven die voor of na de boeren komen verdienen goed en presenteren hoge winsten. Het is hen gegund, zij hebben wat opgebouwd de laatste jaren. Des te schrijnender is het als je in de gespecialiseerde financiële pers leest dat zij hun winsten vooral halen uit beperking van de kosten voor de grondstoffen. Er is van alles genoeg en ze vinden altijd wel iemand die voor een lage prijs wil leveren. Dat is niet goed voor onze sector. Ik ga niet in detail treden maar men vertelt mij dat er momenteel processen aan de gang zijn in ons landbouwmilieu die zich in stilte als een kanker verspreiden en in de eerste plaats onze familiale bedrijven in hun greep houden om ze vervolgens rustig te verstikken. En de fiere boer, hij ploegt voort, maar niet meer op zijn eigen gronden die hij heeft geërfd van zijn voorvaderen. Wordt ongetwijfeld vervolgd …
Luc Callemeyn
0 Comments:
Een reactie posten
<< Home