Photobucket

zondag, augustus 12, 2007

Een zondagmorgen ......

ZJEF VANUYTSEL

ZOTTE MORGEN

de nacht sluipt weg de lucht verbleekt
de schimmen vluchten zwijgend
en aan de verre horizon
begint de zon te stijgen

en daar trekt uit de nevel op
de klaarte van de dageraad
met in zijn schoot geborgen
de zotte morgen

de stad ontwaakt de eerste trein
breekt door de stilte en op zijn
signaal begint de wildedans der dwazen

de mens kruipt uit zijn ledikant
denkt aan zijn werk en met zijn krant
ijlt hij nog halfslaperig door de straten

de wereld herneemt
zijn zotte zorgen
het ritme van de zotte morgen

nu kleurt de einder rood en valt
de kou zacht door de ramen

de stilte vlucht voor al't lawaai
dat opstijgt uit de straten

en daar is dan de morgen weer
een schaterlach en elke keer
verdrijft hij zonder schromen
de nacht de dromen

de stad wordt wild en d' auto's razen
door zijn poorten en de laatste
rust wordt uit zijn schuilhoek gedreven

vogels vluchten vol verdriet
uit zijn torens want hun lied
wordt nu door niemand meer begrepen

mensen lopen naast elkaar
een verre groet een stil gebaar
want alles wordt nu door de tijd gemeten

de wereld herneemt
zijn zotte morgen

het ritme van de zotte morgen

maar't land zelf slaapt zijn roes nog uit
diep onder't loof verscholen

hier komt geen mens of geen geluid
d'oneindige rust verstoren

terwijl de stad nu raast en schreeuwt
de morgen zijn bevelen geeft
wordt hier bij't ochtendgloren

de dag geboren

en ook de kinderen en de dwazen
blijven tussen de rozen slapen

ver en veilig geborgen

voor het ritme van
de zotte morgen

2 Comments:

At maandag, augustus 13, 2007, Blogger Cursief Huigje schreef...

een prachtig lied!

 
At maandag, augustus 13, 2007, Blogger Luc Callemeyn schreef...

Ja, en al van 1970 geloof ik.

 

Een reactie posten

<< Home