Dagboek : "Kijk eens naar mijn blij gezichtje".
Het was dus wel al een tijd geleden dat ik nog eens een Dagboek mocht schrijven.En dat in het weekend van 8 oktober, de gemeenteraadsverkiezingen.
Dit vroeg dus om een aangepast onderwerp.
Als lezer van deze blog heb je een beetje voorrang op de anderen die het pas morgen in de "Boer & Tuinder" zullen kunnen bekijken.
Veel leesgenot
“Kijk eens naar mijn blij gezichtje.”
Ik vind dat ik het wel getroffen heb dit jaar. Ik heb een perceel maïs langs de grote baan staan, en sinds enkele weken staan daar op een lengte van 40 meter wel 8 borden met alleen maar blije mensen erop. Soms met een glimlach, soms zeer serieus, soms met een dromerige blik.
Als ik zo die foto’s en die slogans bekijk dan komt er soms spontaan een (aangepaste) Nieuwjaarswens bij me op, lezers met jonge (klein)kinderen hebben ze allicht wel al gehoord:
“Kijk eens naar mijn blij gezichtje,
in mijn oogjes straalt er een lichtje.
En ze lachen guitig fris.
Omdat het weer ….verkiezingen is.”
In de aanloop van de vorige nationale verkiezingen was ik in een vergadering in Diksmuide waar de partijvoorzitter en andere hoge mandatarissen aanwezig waren om naar de wensen van de boeren te luisteren. Plots stond een provincieraadslid recht, deze oud-leraar aan de landbouwschool van Oedelem is nog dagelijks begaan is met de problemen in de landbouw. In plaats van over individuele dossiers te praten had hij het over het globale klimaat waarin de landbouw zich moeizaam beweegt. Het kwam me toen zeer bizar voor dat de toenmalige voorzitter net dat moment gebruikte om zijn papieren een beetje te ordenen en wat te overleggen met zijn achterban. Het leek wel of hij niet echt luisterde naar onze grieven. Het is wel bekend, B. durft nogal eens dezelfde dingen meerdere keren te zeggen.
Maar is dat nu net niet één van onze problemen, dat het niet genoeg is om het maar één keer te zeggen? Nogal vlug denkt men daar hogerop dat die boeren daar weer zijn met altijd datzelfde gezaag over dat leefbare platteland en die bedrijfszekerheid en de ruimte en de vrijheid om in te werken. Dat, hogere heren en dames, is nu toevallig wel de manier waarop wij onze boterham moeten verdienen. En als het niet lukt met het één keer te zeggen, dan komen we nog wel eens terug.
Het viel me toen wel op dat achter de partijvoorzitter een andere man zat, soms noemde men hem een grijze mus, die het woord nam, en ons van serieuze antwoorden bediende. Hij vertelde dat hij veel respect had voor de boeren en zelf graag boer geworden was. Deze man is later Minister-president geworden, en mag nu ook in onze dossiers een beetje helpen “spitten”.
We moeten echter nuchter blijven en beseffen dat we leven in een samenleving met veel andere medemensen. Een verlanglijstje opstellen dat alleen maar geldt voor boeren is niet echt realistisch. Iedereen wil op vandaag een deel van de koek, en het is een valse utopie om nog in sprookjes te geloven en te denken dat de grote boze wolf niet zal toehappen als het brave Roodkapje huppelend in het bos rondloopt.
Bij wijze van spreken.
Toch ben ik de mening toegedaan dat we niet moeten denken dat politiek alleen maar in Europa of in Brussel bepaald wordt. Misschien maken zij wel de wetten, maar daarnaast denk ik dat gemeente- en Provinciebestuur het best geplaatst zijn om ruimte te creëren voor ondernemerschap in de landbouw, denk maar aan de vergunningen, de Polders, de ondersteuning van de verbreding in de landbouw. Het is dan wel aan ons om te maken dat op die posten mensen van ons aanwezig zijn die mee helpen beslissen wat voor ons goed is. Misschien kunnen zij dan mensen vrijmaken die boeren kunnen helpen bij het vervullen van de randvoorwaarden. “Boerenzorgers” als het ware.
Op vandaag hebben wij veel mandatarissen die landbouw werkelijk op handen dragen. Ik heb een zeer diepe waardering voor hun inzet en voor de vele dossiers en vergaderingen die ze doorworstelen. Ach, je kunt er niet altijd een kleur op plakken, bij de enen zijn ze oranje, bij een ander blauw of een ander kartelkleur. Het belangrijkste is dat zij zorgen dat wij ons werk kunnen blijven uitvoeren. Er zijn misschien niet zoveel landbouwers meer in getal, maar hoeveel mensen zijn dagelijks bezig om onze grondstoffen aan te leveren, of onze producten te verwerken en aan de man te brengen. Als al deze kiezers nu ook eens de landbouwkandidaten zouden willen steunen bij het invullen van hun kiesbrief, dan zou dat de landbouwsector enorm vooruithelpen.Binnen de gemeenteraad zijn het nog dikwijls de landbouwkandidaten die beschikken over het meest gezonde boerenverstand. Ik denk dat dit komt omdat ze altijd een samenhang zien tussen het economische, het sociale en het ecologische luik. Is één van die drie in onevenwicht, dan heb je geen duurzame landbouw. Dat wordt maar al te gemakkelijk vergeten door politiekers die holle woorden uitkramen als ze alleen maar denken aan winst of aan de sociale verworvenheden. Of als ze denken dat men met struikgewas en veedrinkpoelen de honger kan stillen.
posted by Luc Callemeyn @ donderdag, oktober 05, 2006
4 Comments:
Je moet in de politiek gaan, Luc !
the saint.
Dag The Saint,
dan heb je niet goed tussen de regels gelezen.
Politiek, ik heb er zeer veel bewondering voor, maar ik blijf er graag ver vanaf.
Toch blijf ik graag "mee met de cierk" en volg ik wel een beetje.
Een goed gedacht om ook de landbouwkandidaten altijd mee te nemen in de stemming.
Ik steun jullie!!!!
Alle hulp is welkom
Een reactie posten
<< Home