Anastacia, een pittig beestje.
Als ik je vertel dat Anastacia haar Moeder Unizo is en haar vader Ricecrest Murphy, dan kan ik verwachten dat de jonge gasten misschien wel de wenkbrauwen optrekkken. In hun idee is Anastacia (spreek uit : Annasteezia) een blonde blanke zangeres, de Amerikaanse Natalia bij wijze van spreken. En geloof het of niet, maar eigenlijk ben ik daar ook wel fan van, zoals die kan zingen, met zoveel toonwisselingen en gevoel, toen mijn kinderen vroegen wat ik wilde voor mijn Kerstdag vroeg ik hen een CD'tje van Anastacia op te nemen.(Uiteraard had ik toen ook hun beperkte budget in gedachten.)Maar als fan zijnde moest ik een naam zoeken die begon met een "A" toen de koe Unizo 3 maanden geleden kalfde, en ik vond er niks beter op dan die beroemde naam te geven (tot ergernis van de melkcontroleur binnen 2 jaar, denk ik.)
Goed, maar waarom een pittig beestje dan ?
Wel, zondagavond stond deze Anastacia plots in de gang van de kalverstal. Was haar hokafscheiding te laag, het stro in haar hok te hoog, of was ze plots verschrikt geweest door de poezen, ik weet het niet maar ze was eruit. Toen ik haar voorzichtig benaderde liep ze even voorzichtig langs de poort naar buiten. Dat die poort openstaat is geen uitzondering, want dat is beter voor de ventilatie. Buiten gekomen meende ik haar te kunnen terugjagen naar het licht, dacht ik, maar meerdere pogingen mislukten, en plots liep ze mij voorbij, de nacht in, zoals dat spreekwoordelijk heet. Vanaf nu : zie plannetje. We starten aan het groene punt.
Het eerste wat ze tegenkwam was een grote hoop aarde, waar ze moeiteloos opklauterde, ik iets minder. Terug naar beneden, naar de gewikkelde witte pakken, daar is altijd wel een opening te vinden, dus zij daarin. Ik dacht dat ik ze in het nauw had gedreven, maar weer flutste ze langs me. Weer over die hoop aarde, dan naar het kreupelhout waar de groene natuurgoeroes zo verliefd op zijn (in blauw op het plan). Bij klaarlichte dag durf ik daar bijna niet in te lopen vanwege het gevaar van takken in mijn gezicht, dat kalf liep daar moeiteloos onder, ik heb het toch moeten doen, anders wist ik niet waar Anastacia heen ging. Maar, ik wist dat een eind verder een omheining stond waar zij wel niet door zou lopen (rode punten op het plan), mis hoor, ze was er al lang door, en was nu op weg naar 't hof. Daar passeerde ze het venster van de living waar natuurlijk niemand van mijn huisgenoten te zien was, en ik erachter. Door de draad aan 't gazon, door de draad, recht de gracht in, daar stond zo maar 20 cm water, een eind erdoor gelopen en op een plaats waar de oever wat lager was weer naar boven, weer door de prikkeldraad, nu op weg naar de grote buffergracht van Aquafin, 3 m diep en met betonnen zijwanden. Eens daarin zou ik er haar met veel moeite eruitkrijgen besefte ik, dus ik zette de spurt van de 400 m in waar ik vroeger nogal goed in was, en ik raakte ervoor, weer richting gracht, erin gesukkeld, en ik kon haar doorjagen tot aan de duiker. Ik dacht dat het beest nu al een beetje gekalmeerd was, en ging op weg achter de verreiker om Anastacia op het droge te krijgen en weg te voeren in de laadbak. Maar toen ik terugkwam en zelf in de gracht afdaalde om haar te pakken, klauterde ze tegen de ietwat steile helling, en stond daar op de brug, op luttele meters van die diepe beek, weer door de prikkeldraad, de weide in, nog eens door 5 prikkeldraden en door de grassilo maakte ze aanstalten om de straat achter ons bedrijf te bereiken. Ik kon dit verhinderen, maar toen ging ze op weg langs de afsluiting van de houthandel, weer door een prikkeldraad, en toen rechtsaf naar het klare licht van de hoofdweg Jabbeke-Gistel. Omdat het beest telkens vertraging had om door die prikkeldraad te sukkelen was ik nog zo'n beetje mee, maar het werd mij zwaar te moede toen Anastacia een tandje bijzette naar de baan, zonder kijken achter de hoek de baan overstak, en daar wat bleef ronddolen aan de omheining van mijn overbuur. Daar was ik ondertussen ook al, maar ik slaagde er niet in haar tegen te houden, en toen liep ze binnen bij mijn marmerbuurman, waar ze zich tussen de zaagmachines verschanste (groen punt op het plan). Gelukkig was buurman juist thuisgekomen en kon hij mij helpen het hekken dicht te doen. Ondertussen hing mijn tong al even ver uit mijn mond als die van het kalf, en toen kon ik een touw rond de hals leggen, en vervolgens de poten dichtbinden. Dit loopnummertje is eigenlijk geen werk meer voor een mens op leeftijd, eerder iets voor Tom Boonen of Sven Nys, maar ja, thuis zaten ze allen zonder weet bij de warme kachel. Na enkele minuten uitblazen ben ik de verreiker gaan halen die ik nog achtergelaten had bij de gracht, en toen ik terugkwam ...liep pittige Anastacia alweer rond. Gelukkig dat het hekken toe was! Haar weer vangen was nu simpel want ze gaf het blijkbaar op, en toen mocht ze de reis in de laadbak-taxi naar huis hernemen.Wat zegt men dan : wees lief voor de dieren ?
Ik ben er van overtuigd dat ik die wilde achtervolging van dit lieve beestje nooit meer zal vergeten ! De volgende morgen zag ze er nog een beetje mottig uit, maar mijn kuiten voelden al niet veel beter, best dat Anastacia er niks aan overgehouden heeft. Ze zal verdorie binnen 2 jaar véél melk moeten geven om dit weer goed te maken!
Edit : wie dacht dat alleen ik zo'n stunten kan uithalen moet dit bericht van 3 febr. maar eens lezen : Ontsnapt kalf brengt bezoek aan Brico
Update: Anastacia is ondertussen december 2008 verkocht, ze gaf maar matig melk en haar pittig karakter heeft ze gehouden. Nadat ze een paar keer onverwacht maar goed op mijn handen en armen had geslagen met haar poot tijdens het melken heb ik besloten haar te verkopen aan de handelaar.
Vanaf heden te verkrijgen bij Mc Donalds of Quick.
posted by Luc Callemeyn @ donderdag, januari 19, 2006
0 Comments:
Een reactie posten
<< Home