Een bijna-ramp vermeden.
Nog voor wij vertrokken voor onze studiereis naar Amerika had ik mij voorgenomen om dit keer geen reisverslag te schrijven. Neen en neen. De vorige keer had ik daar tot een maand nadien nog aan bezig geweest en nu kan dat niet meer. Ik heb nog andere dingen te doen.Maar dan ben je op reis, en dan komt één van de Marc's mij alstublieft vragen of ik toch niet per bedrijf een paar eenvoudige zinnetjes zou kunnen neerschrijven.
Ik kon dat dus niet weigeren.
Ik doe het niet voor de mensen die meewaren, ik ben van gedacht dat dezen maar goed genoeg moesten opletten zodat ze later kunnen vertellen aan vrienden of familie wat ze gezien hebben.
Ik doe het ook niet voor de mensen die niet mee waren. Zij hebben de keuze gemaakt om niet mee te gaan, en dat is het. Misschien nemen zij wel een volgende gelegenheid te baat om nog eens naar daar te trekken.
Maar ik doe het wel voor onze 2 sympathieke organisators Marc & Marc en de ongelooflijke hoeveelheid werk die ze er in hebben gestoken, hun enthousiasme en hun durf om dit alles te organiseren en tot de laatste minuut de situatie koelbloedig overheersen.
Daarom heb ik toch ja gezegd om een Reisverslag op te maken, maar enkel en alleen met de voorwaarde dat ik dit zou kunnen opmaken gedurende de reis, en niet meer erna. Zo mocht ik van Johan G. zijn laptop lenen gedurende de reis en was ik enkele uren op de bus bezig met typen. Geen probleem hoor, we zijn toch ongeveer 6000 km onderweg geweest, dus waren wij het landschap wel al gewoon.
Zo was ik ook nog aan het werk op het vliegtuig tot de maaltijd kwam (daarna slapen), en op de bus van Amsterdam naar Ieper. Tot ik een verwittiging kreeg dat de laptop bijna uitging vanwege lage batterij, toen heb ik mijn werk opgeslagen op mijn usb-stick, en inderdaad, na 5 minuten viel de laptop uit.
Thuis gekomen wilde ik het document op de usb-stick openen, en dat lukte niet, ik had blijkbaar alleen een snelkoppeling opgeslagen.
Maar Johan G. meldde mij ook dat na mijn laatste gebruik de laptop niet meer wilde opstarten. Zo was ik enkele dag in het ongewisse of ik ooit nog mijn document zou terugzien. Daar stond ik dan met al bijna 20 blz getypt.
Een paar keer geïnformeerd bij Johan, en eindelijk kon hij me vertellen dat het toch goed afgelopen was, en dan kon hij mij het document doorsturen.
Oef, toch nog gelukt, anders was ik zeker niet herbegonnen, en was er géén reisverslag.
Dus nu ben ik nog wat aan het verbeteren, en binnen enkele dagen krijgt u wel wat meer nieuws.
posted by Luc Callemeyn @ donderdag, juni 25, 2009
0 comments
