"Crisis zet boerinnen onder relationele druk"
Het massale boerenprotest in onder meer Brussel, Luxemburg en Straatsburg maakt duidelijk dat de crisis in de landbouw hard toeslaat. "KVLV krijgt opmerkelijk meer alarmsignalen van boerinnen en tuiniersters", bevestigt Carla Durlet, voorzitster van KVLV. "Ze haken af op vormingsmomenten, raken vaak geïsoleerd en krijgen af te rekenen met relatieproblemen".
"Deze crisis treft geen kleine deelsector, maaar raakt de familiale landbouw in het hart", aldus Durlet. "In de media komen de economische gevolgen uitgebreid aan bod, maar de talrijke boerinnen die er dagdagelijks mee geconfronteerd worden, blijven onzichtbaar". Die aanzwellende groep wil KVLV een gezicht geven.
Boeren is niet zomaar een job, luidt het. Het is een manier van leven, die meerdere generaties overspant. "Net daarin schuilt ook het gevaar", zegt Durlet. "De crisis treft hele gezinnen. Vaak leven de grootouders nog op het bedrijf of hebben de broers of zussen er een aandeel in. Dat leidt tot hoog oplopende spanningen binnen het gezin".
Om het stilzwijgen te doorbreken, organiseert KVLV/Agra in elke provincie een ontmoetingsmoment. "Vrouwen die ontmoedigd raken, kunnen er op een abdij terecht om te praten, te wandelen en ervaringen te delen met anderen. Actieve maar ook buitenhuiswerkende boerinnen en tuiniersters zijn van harte welkom. Ze mogen gerust een zus of vriendin meebrengen, want we beseffen dat die eerste stap vaak de moeilijkste is", aldus Durlet.
Zowel KVLV als de vzw Boeren op een Kruispunt zien het aantal oproepen stijgen. "We noteren meer zelfmoordoproepen en zien meer psychosociale problemen rijzen", zegt Carla Durlet. "De familiale landbouw davert op zijn grondvesten en de boerin des huizes zit tussen hamer en aambeeld geklemd".
Ze komen niet langer naar voorlichtingsavonden, raken steeds meer geïsoleerd en zijn bang om hun problemen aan te kaarten. "Herkenbaar", zegt een boerin, die anoniem getuigt. "Toen wij het bedrijf startten, zagen we al snel de varkenspest op ons afkomen. Daarna volgde de dioxinecrisis en een extra lening om de toenemende schulden af te lossen".
"Om de ergste nood te lenigen, ging ik deeltijds werken. Dat was dik tegen de zin van mijn echtgenoot die vond dat ik hem onvoldoende steunde. Maar ik wou mijn kinderen ook graag op schooluitstap sturen of een verjaardagsfeestje laten meepikken. De situatie escaleerde en de ruzies stapelden zich evenredig aan de schulden op", aldus de anonieme getuige.
Ze ging op zoek naar hulp en vond die bij Boeren op een Kruispunt. "De eerste stap was moeilijk. Tijdens de eerste gesprekken heb ik veel geweend. Maar die mensen bleven luisteren en gaandeweg vonden we een oplossing. Geen mirakelplan, maar kleine stapjes in de goede richting".
Vreemd dat zoveel hulp beschikbaar is en KVLV toch een noodkreet slaat. "Het probleem is dat de traditionele hulpverlening onvoldoende afgestemd is op de specifieke problemen die leven in de landbouw", zegt Carla Durlet. "We willen de politiek oproepen om de OCMW's en CAW's te bemannen met hulpverleners die ook thuis zijn in de land- en tuinbouwsector".
Maar ook aan het imago van de dure Mercedes-rijdende boer met heel wat landerijen wil de vrouwenorganisatie sleutelen. "Dat imago is bijzonder hardnekkig maar strookt niet altijd met de werkelijkheid", aldus Durlet. "Gronden en tractoren hebben boeren nu eenmaal nodig om hun beroep uit te oefenen. Feit is dat de crisis ongemeen hard toeslaat. Zelfs heel wat tuinders en melkveehouders die het tot voor kort goed hadden, kunnen nu nauwelijks het hoofd boven water houden".
"We hebben nood aan een open houding, aan hernieuwde sociale contacten, aan politieke moed om hulpverlening aan te passen aan de dringende behoeften van de vele agrarische ondernemersvrouwen. Alleen zo komen we deze existentiële crisis te boven en kunnen we de gezinslandbouw van een telooorgang redden".
Meer informatie: KVLV
bron eigen verslaggeving VILT
posted by Luc Callemeyn @ dinsdag, juli 14, 2009
0 Comments:
Een reactie posten
<< Home